Door Ronald van Dam
Terwijl de 3x3 mannen succesvol de wereld over reizen, is het voor de vrouwen behoorlijk behelpen op weg naar de olympische kwalificatietoernooien eind mei en begin juni. Voor de Orange Lions 3x3 van bondscoach Hakim Salem is er geen World Tour of United League Europe, dus storten Loyce en Jill Bettonvil, Fleur en Ilse Kuijt, Kiki Fleuren, Noor Driessen, Esther Fokke en Zoë Slagter zich volop op de scrimmage duels met Duitsland. Maandag 12 april staan ze voor de vierde keer tegenover de oosterburen. ‘Het is roeien met de riemen die je hebt’.
Trainen, trainen, nog eens trainen en elke week een scrimmage tegen Duitsland. “Het is wat het is”, zegt Hakim Salem. Of hij jaloers is op de mannen? “Nee, niet echt. Ik kijk vooral met plezier naar hoe goed ze het doen. Ze hebben een echt voorbereidingsprogramma met toernooien in Doha en St. Petersburg. En je ziet wat dat doet met de ontwikkeling van relatief nieuwe 3x3 spelers als Arvin Slagter, Jessey Voorn en Ross Bekkering. Met die mannen staat er kwaliteit op het veld en zie je echt goed basketball. Die zetten stappen, ook in het aspect van reizen, onderweg zijn, verblijven in een vreemde omgeving en er dan twee dagen achter elkaar moeten staan. Dat kun je niet trainen. Omdat we op dezelfde plek trainen praten we veel met de mannen, om op die manier toch van ze te leren. Wij spelen scrimmages, dat is een hele andere intensiteit dan als het er echt om gaat. Bij zo’n belangrijk toernooi wordt er op de tweede dag om de knikkers gespeeld. Hoe periodiseer je? Hoe zorg je ervoor dat je dan drie duels op rij optimaal presteert? Daar doen de mannen nu veel ervaring mee op.”
Natuurlijk zou hij dat ook wel willen met zijn 3x3 selectie. In 2019 was er nog een Women’s Series – de eerste 3x3 tour voor vrouwen – op weg naar de olympische kwalificatie begin 2020. Nu de Spelen als gevolg van de coronapandemie een jaar zijn doorgeschoven en dus ook de OKT’s, is er voor de 3x3 vrouwen veel minder mogelijk. “Het is de bedoeling dat we nog een toernooi in Zwitserland op 18 en 19 mei gaan spelen, en misschien in Frankrijk. Maar daar zijn ze net weer in een harde lockdown gegaan, dus dat wordt afwachten. Als ik eerlijk ben zou ik ook wel een toernooi in een overdekt Russisch winkelcentrum willen spelen.” Dus toch een klein beetje jaloers? Salem, lachend. “In dat opzicht wel. Hoe tof zou het zijn als ze dat ook voor vrouwenteams zouden doen…”
Maar Salem, zijn staf en speelsters zitten niet bij de pakken neer. Om er om van 26 t/m 30 mei in Oostenrijk te staan, maken ze er met elkaar het beste van. Daar in Graz strijdt Nederland – ingedeeld in een groep met Estland, Hongarije, Wit-Rusland en Sri Lanka – met negentien andere landen bij het eerste Olympic Qualifying Tournament om drie ticket voor de uitgestelde Spelen in Tokyo. Met een ontsnappingsroute: het tweede OKT een week later in Hongarije, waar nog een laatste ticket is te verdienen. Nederland mag daar met de vrouwen en de mannen - indien nodig - ook aan meedoen. Met Duitsland, ook deelnemer in Graz, als sparringpartner hebben de Orange Lions er inmiddels drie scrimmage dagen opzitten in Bemmel. De laatste van de vier wordt afgewerkt in het Frans Otten Stadion, de thuishaven van de nationale 3x3 selecties.
Salem: “De meeste landen staan er net zo voor als wij. Hoe zeggen we dat in Nederland? Je moet roeien met de riemen die je hebt. Het is fijn dat de Duitsers dit met ons willen. Afgesproken is dat ze in wisselende samenstelling tegen ons aantreden, zodat onze speelsters zich steeds moeten aanpassen. Meiden als Kiki en Noor spelen ook 5-5 competitie, switchen constant. 3x3 is een heel andere spelletje. In de eerste scrimmage met Duitsland wonnen we drie van de vier wedstrijdjes. De tweede scrimmage speelden de Duitse meiden keihard, in mijn ogen zelfs te hard. Maar dat schudde ons wel wakker. Ons wapen is de tweepunter, maar we willen wel open schoten en geen contested shots. Hoe creëer je de juiste mogelijkheden met een tegenstander die de grenzen opzoekt?”
Als Salem inmiddels één ding heeft geleerd, dan is het wel dat 3x3 zo anders is dan 5-5. “Je moet er echt in zitten. 3x3 er even naast doen, kan niet meer. Het is een heel circuit met een eigen wereld. Kijk naar de groei die iemand als Jessey Voorn doormaakt, nu hij zich aan 3x3 heeft gecommitteerd. Hij was MVP in St. Petersburg. 3x3 is harder, er mag meer, soms is te hard. Het is aan de FIBA om daar meer duidelijkheid over te verschaffen richting Tokyo. Maar los daarvan vraagt 3x3 aanpassingen van speelsters en coaches. Is iets geen holding? Okay, dan is het geen holding. Mag dit? Ja, dan mag het. Klaar, door, niet over zeuren, niet in blijven hangen. We zullen slim moeten zijn. Ons constant moeten aanpassen aan de referees en de tegenstander en vooral niet op ons eigen eiland gaan zitten.”
Nu we hem toch spreken. Is de kater van de op een haar na gemiste kwalificatie voor EuroBasket 2021 met de 5-5 vrouwen – waar Salem ook bondscoach van is – al verwerkt? “Nee! Uiteindelijk worden we uitgeschakeld op doelsaldo. Hoe vaak kom je in die positie!? We waren er zo dichtbij, maar ook weer heel ver van af. Vanaf 2019 zijn we er met zijn allen volle bak voor gegaan. Een goede voorbereiding, het commitment, iedereen ging er keihard voor... Dan doet het pijn als je het net niet haalt. Wat er mis ging? Achteraf coachen is makkelijk. Feit is dat we in ons enthousiasme te veel fouten maakten en makkelijke ballen misten. Als we daarin willen groeien, zullen we nog meer belangrijke wedstrijden moeten spelen, eigenlijk elke week. Maar als we vooruit kijken zijn onze topspeelsters gemiddeld nog heel jong ten opzichte van andere Europese landen. De toekomst is aan ons.”
Foto's: fiba.basketball en Lucas Kroeger
Deze website maakt gebruikt van cookies. Bekijk onze privacy verklaring.
Stay up to date!
Abonneer je op onze nieuwsbrieven
Het laatste event news en insider informatie voor scheidsrechters en coaches.
Kies je nieuwsbrief