Door Ronald van Dam
Brian Benjamin en zijn 3x3 basketballers kunnen bij de FIBA 3x3 Olympic Qualifier – samen met de vrouwen – iets unieks presteren: Nederland de eerste olympische deelname in het valide basketball bezorgen. De bondscoach van de mannen, die de Orange Lions in het verleden al twee zilveren WK-medailles en een bronzen op het EK zag winnen, denkt dat zijn ploeg in Graz in staat moet zijn zich voor Tokyo te plaatsen. ‘Onze ploeg is goed genoeg om van iedereen te winnen, dat hebben ze al laten zien’. Met Benjamin blikken we terug op de afgelopen maanden richting het OKT.
“De beste manier om je voor te bereiden op een belangrijk toernooi is een competitief wedstrijdprogramma, maar door de coronapandemie konden we alleen maar trainen en onderling spelen. Dan is het lastig om de progressie te zien. Dat kwam tot uiting bij de World Tour Final in Jeddah eind vorig jaar, waar we er kansloos in de kwartfinale uit gingen tegen het Litouwse Utena. Aron Royé raakte daar op de eerste dag geblesseerd en met drieënhalve speler win je niet zo makkelijk tegen de top van de wereld, dan moet je honderd procent zijn. We dachten dat we dat we fit waren, maar dat waren we niet. In 3x3 moet je fysiek zo diep gaan, dat je fysiek top moet zijn. Wij zijn een finesse ploeg. Als je tegen elkaar speelt, is dat makkelijker, maar bij die World Tour Final werden op onze tekortkomingen gewezen. Dat was een ijkpunt. We waren niet sterk genoeg. De thermometer zei dat we het tegen topploegen zo gaan niet redden.”
“Door de goede relaties die we in het verleden in Europa hebben opgebouwd, werden we gelukkig uitgenodigd voor toptoernooien, zoals de United League Europe in St. Petersburg in Rusland. Dat is in mijn optiek na de World Tour de sterkste tour die je kunt spelen. Pittig door het tijdsverschil, het reizen, de beperkingen door corona en er wordt heel fysiek gespeeld daar. Voor ons een zeer leerzaam toernooi, waar het intensiteitsniveau omhoog is gegaan en de mannen veel arbeid hebben verricht. Je leert nog beter doseren, om te te voorkomen dat je tijdens de wedstrijd wordt opgeblazen. Dat leidde tot onze allereerste World Tour-zege ooit in Doha, waar we goed voorbereid naar toe kwamen.”
“In Doha waren we een van de meest fitte ploegen, in dat opzicht hebben we een grote stap gemaakt ten opzichte van vier maanden geleden. Een World Tour win je alleen als je een hoog niveau haalt. Een paar dagen later wonnen we ook de tweede stop van de United League Europe. Dan weet je: dit is geen incident, dit is structureel het niveau dat we halen. Bij de derde stop haalden we de finale, die we eigenlijk hadden moeten winnen. Één vrije worp meer maken in de slotfase, was al voldoende geweest. Een week later verliezen we bij de finaleronde van de ULE in de kwartfinale van een Russische ploeg waar je normaal gesproken van moet winnen, al bestaat in 3x3 normaal gesproken niet. Daarvoor zijn de verschillen in de top te klein. Toch was het een domper dat we er toen al uit vlogen. Maar er zijn ook goede nederlagen waar je van leert. Wij hebben die een ploeg die makkelijk scoort en zichzelf altijd wel uit de problemen schiet, maar daarmee ga je het dus niet altijd redden. Dat betekende dus: terug naar de tekentafel. Daarvoor moet je eerst een tik op de neus krijgen.”
“Het is goed dat Dimeo van der Horst weer terug is na er veertien weken met een enkelblessure uit te zijn geweest. Dat scheelt, hij is een belangrijke stem in de kleedkamer. In de laatste anderhalve week voor vertrek naar Graz hebben we scrimmagetoernooien gespeeld in het Frans Otten Stadion in Amsterdam, onze thuisbasis, met teams uit Servië en Rusland als tegenstanders. Een ideale voorbereiding voor ons. Niet reizen, maar wel duels op het scherpst van de snede tegen geplaatste landen met spelers die nog strijden voor hun eigen plek in Tokyo. Van de acht duels verloren we er eentje, tegen een Servisch team, maar dat kwam vooral omdat die na drie nederlagen niet nog een keer over zich heen wilden laten lopen. We hebben de puntjes op de i gezet, verbeteringen gemaakt en drie dagen op rij een constant niveau gehaald.”
“Aan Team Amsterdam op de World Tour hebben we Maksim Kovacevic (foto hierboven, RvD) toegevoegd. Ik ben blij dat we dat hebben gedaan. Zijn meerwaarde is vooral het geloof dat je altijd van iedereen kunt winnen. Hij had met Liman uit Servië al World Tours gewonnen, heeft dat al mee gemaakt. Maksim is het type ‘no panic’, die niet snel van de tegenstander onder de indruk is, wat jongens als Jessey Voorn en Arvin Slagter – met hun kortere historie in 3x3 – ook niet zijn. In Servië wordt anders gebasketbald. Je kunt discussiëren over wat een goed of een slecht schot is. In Nederland besteden we daar niet zoveel aandacht aan, in 5-5 laten we toch meestal een Amerikaan het uitzoeken als de schotklok afloopt. In Servië zijn de Serviërs de belangrijke spelers. Zij nemen de schoten. Daarin heeft Maksim ons enorm geholpen. Met de keuzes die wij maakten, win je geen wedstrijden. Als je vier keer een open schot creëert, win je in 3x3 niet. Je zult ook moeten forceren, van het screen af meteen afdrukken. In de cultuur waar Maksim uitkomt, is dat geen slecht schot. In plaats van afwachten en nadenken wat je zou kunnen doen, forceert de aanval de verdediging zo tot keuzes maken. We spelen vrijer nu, scoren makkelijker. In de 3x3 top moet je per duel tien tot twaalf tweepunters nemen. Als je alleen maar open schoten als graadmeter neemt, kom je daar niet aan. Voor alle duidelijkheid: we prediken wel een goed schot, maar een halve meter om een voet weg te krijgen is ook al genoeg. Zo speelt Maksim het. Spelers als Jessey en Arvin pikken dat op.”
“We gaan met Jessey, Julian Jaring, Dimeo en Arvin naar Graz. Waarom zij? Je kiest de vier waarmee je denkt dat je het meest succesvol gaat zijn. Dat is een proces van vier maanden, waarin je alles mee weegt. Trainingen, onderlinge duels, toernooien. Arvin, Julian en Jessey hebben alles gespeeld, Jessey was er alleen in Doha niet bij. De onderlinge verschillen zijn klein. Op 9 januari startte onze voorbereiding op het OKT en sindsdien loopt de spreekwoordelijke teller. We hebben in allerlei samenstellingen gespeeld, maar dit zijn de vier waarmee ik ons het meest kansrijk acht.”
“Iedereen heeft het erover dat wij met Letland, Canada, Kroatië en Oostenrijk in de zwaarste poule zitten. Ook hier houd ik het simpel: als je in Graz een van de drie tickets voor Tokyo wilt pakken, moet je van goede landen winnen, in elke fase van het toernooi. Eerst maar de poule uitkomen. Sta je in de halve finale, dan kan ook iedereen nog boven zichzelf uit stijgen. Vanaf de kwartfinale moet je elke tegenstander op je pad verslaan. Als we de poule uitkomen, weten we in elk geval, dat we twee goede landen kwijt zijn. Onze ploeg is goed genoeg om van iedereen te winnen, dat hebben ze al laten zien. Een loting is een loting. Wij zijn zo goed, dat we het op eigen kracht kunnen doen. Als we doen wat we hebben afgesproken, kunnen we van iedereen winnen.”