Het olympisch avontuur van 3x3 official Kristian Halbersma

Als we hem een paar dagen na terugkeer in Nederland bellen, begint het langzaam tot Halbersma door te dringen dat hij iets heel bijzonders heeft meegemaakt. “Als je daar bent, heb je dat niet in de gaten, je wordt geleefd. Je bent te zeer met de wedstrijden bezig om er op dat moment van te kunnen genieten. Nu ik weer thuis ben, voel ik steeds meer de trots. Dit neemt niemand ons meer af.”

Het was in alle opzichten een unieke belevenis, al helemaal vanwege de strenge coronamaatregelen die in Japan gelden en ook de Spelen bepaald niet ongemoeid laten. Na via Helsinki naar Tokyo te zijn gevlogen, was het Nederlandse drietal eerst een paar uur zoet op de luchthaven van de Japanse metropool. “De app die we moesten installeren op onze telefoons en de vooraf ingevulde formulieren werden meerde malen gecontroleerd. Ook al waren we alle drie al in Nederland twee keer gevaccineerd, we moesten op de luchthaven nog een PCR-test doen, maar daarvan hadden we de uitslag wel binnen uur binnen. Ze hadden het allemaal heel goed georganiseerd. Dat kunnen Japanners wel.”

Kristan Halbersma, Marco van Apeldoorn (voorgrond) en Marc Deegens (achteraan) aan het werk als 3x3 official in Tokyo.

Eenmaal in het hotel hadden de drie Nederlandse officials weinig bewegingsvrijheid. “Je mocht niets. Er zat bij het hotel wel een winkelcentrum, het was alleen niet de bedoeling dat je daar even lekker uitgebreid ging rondlopen. Het meest van de tijd zat je op je kamer. Af en toe kwamen we met zijn drieën bij elkaar voor een spelletje, of om naar de Nederlandse mannen te kijken. Wel met een mondkapje op en op anderhalve meter afstand. Je houdt je aan de regels, want het laatste dat je wilt is het coronahotel in. Het ontbijt was wel in een immens grote zaal, waar we met zijn drieën naast elkaar konden zitten, zodat we toch wat met elkaar konden praten. Of ik iets van Tokyo heb gezien? Ja vanuit de bus op weg naar de 3x3 venue op het Aomi Urban Sports Park. En wat ik heb gezien vanaf de 29ste verdieping van ons hotel.”

Contact met de Nederlandse 3x3 basketballers was er sporadisch. Af en toe een boks als ze de spelers in de waiting lounge passeerden. “En we hebben een keer kort door het hek met bondscoach Brian Benjamin gesproken. Ze hebben het geweldig gedaan. De blessure van Ross Bekkering en het tweepuntschot dat niet liep in de laatste twee duels, hebben het verschil gemaakt. Anders had Nederland misschien wel in de halve finale gestaan. Maar ze mogen trots zijn. Ik heb veel reacties gehad van mensen die enthousiast zijn geworden over 3x3 basketball. Korte wedstrijden, er gebeurt ontzettend veel, leuk om naar te kijken. Dat is toch anders dan toen het WK twee jaar geleden op het Museumplein werd gehouden. Dit zijn de Spelen, iedereen volgt dat."

Over de Japanners is Halbersma een en al lof. “De stad is in de ban van corona, dat zie je op de gezichtsuitdrukking van de mensen. Maar ze zijn ontzettend gastvrij en doen alles om het je naar de zin te maken. De Japanners waar wij mee te maken hadden, waaronder de Japanse tafelcrew die de finale heeft gedaan, zeiden dat ze ons graag een keer willen uitnodigen voor een toernooi in Japan. En dat ze ons dan de stad laten zien, als alles weer normaal is.”

Van de 64 wedstrijden die er in het olympisch 3x3 toernooi zijn gespeeld, hebben Halbersma (scorebord), Van Apeldoorn (scorer) en Deegens (schotklok) er achttien voor hun rekening genomen; inclusief de allereerste olympische 3x3 wedstrijd ooit, die tussen Japan en het Russisch Olympisch Comité bij de vrouwen. “Het was de eerste dag nog wel even wennen, want ze gebruikten 5-5 apparatuur die was aangepast voor 3x3. Normaal start en stop ik de tijd met de spatiebalk, nu moest ik een knop omdraaien. Ik denk ik die dag twee foutjes heb gemaakt, maar overall ben ik heel tevreden met wat we als team hebben neergezet in Tokyo. En nogmaals de complimenten aan de Japanners, want het was zo strak georganiseerd. Daar kunnen ze bij menig andere toernooi nog een voorbeeld aan nemen.”

Ze zagen er gelikt uit in Tokyo, onze 3x3 officials. Netjes in een olympische pantalon, overhemd, stropdas, bijbehorend jasje en schoenen. “Van tevoren hadden we al gehoord dat we vier kilo aan kleding zouden krijgen. In Tokyo werden we met de bus naar een enorme hal gebracht om alles te passen en als ze jou maat niet hadden, werd het op maat gemaakt. Of ik het in Nederland nog ga dragen? Ik ben niet zo’n type dat daar mee gaat pronken. Maar de schoenen heb ik wel al een paar keer aan gehad, die zitten heel lekker.”

Weer terug thuis hoopt hij binnenkort nog een paar dagen op vakantie te kunnen gaan. Het volgende grote toernooi is het Europees Kampioenschap in september in Parijs. Of ze daar weer bij zijn, weet Halbersma niet. “We hebben nog niets gehoord, maar iedereen was ook alleen maar met de Spelen bezig de afgelopen periode.” Eerst nagenieten van het hoogtepunt in zijn carrière als 3x3 jurylid tot nu toe. “Dat ik op dit niveau ben geweest… Het begint langzaam tot me door te dringen, hoe bijzonder het is.”