Door Ronald van Dam
Hij was een tijdje van de basketbalradar verdwenen, maar Jessey Voorn is terug. De creatieve guard die bij Heroes Den Bosch het plezier in basketball verloor, stort zich op 3x3. Met de Orange Lions wil hij in 2021 naar Tokyo. De 30-jarige Amsterdammer gebruikte de (corona)pauze om voor zichzelf nieuwe deuren te openen, maatschappelijk en sportief. ‘De situatie heeft voor mij de keuze gemaakt’.
Laten we nog even uw geheugen opfrissen wie Jessey Voorn ook al weer is. Al op zijn achttiende debuteerde hij in de eredivisie bij Amsterdam, waarmee hij in zijn eerste seizoen meteen al het landskampioenschap veroverde. In de zomer die volgde, won Voorn als onderdeel van een zeer getalenteerde lichting de Europese titel in de B-divisie, de eerste ooit voor een nationale jeugdploeg. Na drie seizoenen Amsterdam stapte Voorn over naar Groningen en ook daar werd hij in 2014 kampioen. Na een jaartje Spanje (Gran Canaria) keerde hij terug naar Nederland, speelde vervolgens één seizoen in Zwolle en twee in Leiden, alvorens de overstap naar Den Bosch te maken.
Wat in de woorden van Voorn ‘a match made in heaven’ leek, liep uit op een teleurstelling. Na een moeizaam eerste seizoen bij (New) Heroes Den Bosch, was er in zijn tweede contractjaar als snel geen rol meer voor hem weggelegd in de Maaspoort. Nog steeds weet Voorn niet waarom het niet lukte. “Deels lag dat aan mezelf, deels aan de club. Het was een match die niet werkte. Dan het is beter om te gaan. Het moment dat ik afscheid nam van de groep en de Maaspoort uitliep, voelde ik me vrij. Toen wist ik dat ik een goede beslissing had genomen. We zijn goed uit elkaar gegaan. Ik wens Heroes Den Bosch oprecht het allerbeste. Al met al was de periode in Den Bosch een uitdaging die niet zo is gelopen zoals ik het wilde. Maar over het algemeen zie ik mijn carrière niet als een failure. Ik heb mooie dingen bereikt en meegemaakt.”
Dat alles gebeurde in november 2019, al vroeg in het seizoen. Er kwamen nog wel wat aanbiedingen van andere clubs, maar die legde Voorn naast zich neer. “Ik kampte al een tijdje met een vervelende knieblessure die steeds weer opspeelde. Voorn besloot de aandacht te richten op zijn gewricht. Dat half maart als gevolg van de wereldwijde coronacrisis zo’n beetje alles stil viel, dus ook het basketball, gaf hem nog meer tijd om te herstellen. “Met mijn fysiotherapeut heb ik die periode gebruikt om weer fit te worden en me volledig te focussen op het volgende seizoen.”
Als er deuren dichtgaan, gaan er ook weer deuren open. In Voorns geval op het maatschappelijk vlak. Uit negatieve dingen positieve dingen halen, zo staat hij in het leven. “De coronacrisis is zoiets geks. Mensen komen zonder werk te zitten, het is de eerste keer voor deze generatie dat we een pandemie meemaken. Toch heb ik er veel mooie dingen uitgehaald en de afgelopen maanden nieuwe, mooie vriendschappen gesloten. Ik ben nu druk bezig met mijn leven na het basketball, per slot van rekening ben ik al dertig. Er gaan nieuwe deuren open, ik ben leuke dingen aan het doen. Wat het precies wordt, kan ik nog niet zeggen. Ik wil eerst dat alles staat. Komt nog wel. Geen basketball, dat leek voor mij een ramp. Maar dan zie je dat in een ogenschijnlijk negatieve periode mooie kansen komen.”
Dat geldt ook voor de basketballer Jessey Voorn. Twee jaar geleden deed hij ’s zomers mee aan de 3X3 Pro League, een initiatief van de NBB en de stichting 3x3 Unites. Het was zijn eerste kennismaking met 3x3 basketball. “We hadden een team met o.a. Worthy de Jong en Mo Kherazzi en haalden ongetraind de finale. Het was snel, fysiek, ik vond het meteen wel tof. Maar ik was er toen nog niet klaar voor om een switch van 5-5 naar 3x3 te maken. Ik dacht toen: leuk, maar dat komt later nog wel een keer.”
Voorn vertrok voortijdig bij Heroes Den Bosch. "Het was een match die niet werkte. Dan het is beter om te gaan."
Later is ineens nu. Voorn komt, zoals hij zelf zegt, uit een lastige situatie bij Den Bosch en dat heeft zijn marktwaarde als basketbalprof geen goed gedaan. “Ik wist: de komende tijd ga ik niet veel verdienen, laat ik me vooral focussen om een plek te vinden waar ik weer met plezier speel. En veel clubs hebben het als gevolg van corona financieel moeilijk. Zoals ik al zei: ik ben geen twintig meer en ik moet er wel van kunnen leven. Dat leek bijna onmogelijk.”
De reddingsboei werd uitgeworpen door 3x3 bondscoach Brian Benjamin die vrijblijvend informeerde of de creatieve shooting guard zin had om bij de nationale 3x3 selectie mee te gaan trainen. Vervolgens speelde Voorn eind juli zijn eerste toernooi met de Orange Lions in het Duitse Bielefeld en dat bleek het laatste zetje te zijn dat hij nodig had. “Wat me aanspreekt is de vrijheid om zelf beslissingen te nemen in het veld. De coach is in 3x3 meer een manager, een soort head coach. Brian komt met de ideeën en de spelers kunnen hun input geven. In 5x5 is het vaak zo dat de coach enkel zegt: doe het zo! In 3x3 nemen de spelers tijdens de wedstrijd de beslissingen. Het is de combinatie van die vrijheid, intelligentie en snel moeten handelen. Eigenlijk zijn in 3x3 alle spelers pointguards. Iedereen heeft zijn impact, elke speler moet kunnen screenen, rollen, pick-and-roll kunnen spelen, schieten, 1-1 verdedigen en kunnen switchen.”
De 5-5 basketballer Jessey Voorn stond bekend als een speler die zelf iets kan creëren, maar die in Den Bosch steeds meer in een keurslijf werd geduwd. “Ik was daar niet op mijn plek. Het is jammer dat het me niet is gelukt om op een andere manier te gaan spelen, waardoor ik wel efficiënt kon zijn binnen het team. De jaren daarvoor had ik bij mijn clubs altijd wel de vrijheid om iets te creëren, waar ik het toch het beste in ben. Ik heb ritme nodig. Krijg ik dat niet, dan wordt het lastig om de motor te laten draaien.”
In 3x3 is zijn creativiteit zeer gewenst, zeker nu 3x3 pioniers Sjoerd van Vilsteren en Jesper Jobse bij de Orange Lions zijn gestopt. Dus heeft Voorn besloten: hij stopt als 5-5 basketballer en stort zich nu als volwaardig lid van de nationale selectie op 3x3. “Dat was geen gemakkelijke beslissing. Wilde ik mijn grote liefde 5-5 nu al verlaten? Ik ben al twaalf jaar prof, sinds mijn achttiende. Maar zoals ik al zei: uit iets negatiefs ontstaat vaak iets positiefs. De situatie heeft voor mij de keuze gemaakt. Het is opwindend. Deze kans krijg je maar één keer in je leven. World Tours spelen over de hele wereld, misschien wel naar de Olympische Spelen. Dat is een droom! Er gaat een hele nieuwe wereld voor me over. Het is compleet anders. Maar ik sta volledig achter mijn beslissing. Als er nu een club uit 5-5 komt, zeg ik nee!”
Foto's: Tristan Fopma (zwart-wit) en Robert Verboon
Deze website maakt gebruikt van cookies. Bekijk onze privacy verklaring.
Stay up to date!
Abonneer je op onze nieuwsbrieven
Het laatste event news en insider informatie voor scheidsrechters en coaches.
Kies je nieuwsbrief