‘Langzaam begint het door te dringen dat dit niet zomaar een toernooi is’

De Nederlandse selectie zal zich een paar dagen voor het begin van het 3x3 toernooi, dat op zaterdag 24 juli op het Aomi Urban Sports Park in Tokyo van start gaat, in het olympisch dorp vestigen. Daarvoor trainen ze in Chiba eerst nog dagelijks met z’n zessen. "Want dan kun je drie tegen drie spelen". zegt Van der Horst. Blessures voorbehouden vliegen Royé en Jaring daarna terug naar Nederland.

Van der Horst heeft geen idee wat hij precies moet verwachten van de Spelen en het verblijf tussen al die andere olympische sporters. “Toen we ons hadden geplaatst, dacht ik eerst dat we gewoon ergens bij een groot toernooi zouden gaan knallen, maar de afgelopen weken begint wel steeds meer tot me door te dringen dat het de Olympische Spelen zijn. Over het olympisch dorp denk ik maar niet al te veel na. Met alle maatregelen en beperkingen die nu in Japan worden doorgevoerd, ga ik me daar op voorhand maar niet al te veel op zitten verheugen. We zitten in een appartementencomplex met alle Nederlandse sporters. Geen idee wat we wel en niet mogen.”

Het is een bijzondere reis geweest vanaf het moment dat hij zich in 2017 samen met Apollo-teamgenoot Aron Royé bij 3x3 pioniers Jesper Jobse en Sjoerd van Vilsteren voegde. Eerst wonnen ze in 2017 en 2018 samen twee keer achter elkaar zilver bij de FIBA 3x3 Word Cup in Frankrijk en op de Filipijnen. Dat smaakte naar meer. Inmiddels was ook bekend dat 3x3 met ingang van de Spelen van Tokyo aan het olympisch programma toegevoegd zou worden. Langzaam begon de olympische droom gestalte te krijgen.

“From the streets to the Olympics, daar begon het mee”, vertelt Van der Horst. “Eerst denk je nog: de Olympische Spelen en het Nederlandse basketball, dat gaat niet samen. In 2019 hadden we ook een minder seizoen met teleurstellende prestaties bij het Europees Kampioenschap en wereldkampioenschap. Maar daarna begonnen langzaam de puzzelstukjes op z’n plek te vallen. Toen Aron en ik erbij kwamen, hebben we een professionaliseringsslag gemaakt naar elke dag twee keer trainen, dat was een cultuurverandering. Arvin Slagter kwam erbij, daarna Jessey Voorn en Ross Bekkering, steeds meer jongens maakten de overstap van 5-5 naar 3x3. Bij Team Amsterdam kwam Maksim Kovacevic erbij. We speelden in wisselende samenstellingen en begonnen successen te boeken op de World Tour. Zo is onze olympische droom langzaam werkelijkheid geworden. En geloof me, die andere landen zien ons in Japan als een contender, ze kijken naar ons.”

Sinds Graz, waar de Orange Lions hun olympische ticket veilig stelden, is het een hectische periode geweest, blikt Van der Horst terug op de afgelopen weken. “Het was een andere voorbereiding dan anders, want we zaten eerst nog midden in het selectieproces, waarbij we in veel verschillende samenstellingen hebben gespeeld. Soms ging dat goed, soms niet. We hebben al zestal had gewerkt en zijn als groep hechter geworden. Uiteindelijk heeft dat geleid tot een selectie waar ik alle vertrouwen in heb dat we het in Tokyo kunnen gaan doen. Het is nu al leuk om al die positieve reacties te krijgen van iedereen die ons succes wenst en met ons mee leeft. Je merkt dat de mensen het geweldig vinden dat we er bij zijn.”

Tot slot nog de vraag wat er meegaat in de koffer van Dimeo van der Horst naar Japan. “Allereerst mijn olympische tenues en natuurlijk een paar basketbalschoenen. Die schoenen gaan trouwens in mijn handbagage, daar wil ik de controle over houden. Verder een ipad, ninento switch en mijn telefoon, daar red ik het wel mee. Ik ben een gamer en dan vooral The Legend of Zelda. En natuurlijk staat mijn ipad vol met series. The Last Kingdom is mijn favoriet, ik ben dol op de Middeleeuwen, ridders en zwaardvechten. Een boek? Ja, ik heb er eentje bij me. Van de makers van de docuserie 'Van Hier Tot Tokio’, die ook over ons ging, heb ik een boek meegekregen en ik heb hem beloofd het te zullen lezen.” En dan lachend: “Als ik er aan toe kom…”

Foto's fiba.basketball