Maksim Kovacevic en de Nederlandse 3x3 basketballers delen een olympische droom

Als we de basketbaldoopceel van de 34-jarige Kovaceciv doorlichten zien we een carrière die in 5-5 basketball niet heeft gebracht wat hij er van hoopte. Hij begon in de jeugd van de Servische grootmacht Partizan Belgrado, van zijn vijftiende tot zijn twintigste, waarna hij aan een reis begon die hem als prof langs Novi Sad, Superfund Beograd (beide Servië), Nicosia (Cyprus), St. Polten (Oostenrijk), Kryvbasbasket (Oekraïne), Tarvas (Estland), Tbilisi (Georgië), Kashan (Iran), Sarajevo (Bosnië en Herzegovina), Mures (Roemenië) en Tuzla (weer Bosnië) voerde.

Geen topclubs, geen topcompetities. In Georgië won Kovacevic met Tbilisi de beker, samen met het goud bij het Europees Kampioenschap U20 in 2007 met Servië de enige twee prijzen die hij in 5-5 pakte. ”Als ik terugkijk, kan ik niet tevreden zijn. Ik had meer kunnen bereiken. Ik zat te wachten tot ik een keer in een echte sterke league zou kunnen gaan spelen. Maar dat gebeurde maar niet. Dat leverde eigenlijk best veel stress op.”

Een uitnodiging om een keer in te vallen bij het Servische 3x3 profteam van Liman kwam precies op het juiste moment. Zonder enige training vooraf stond hij ineens op een World Tour Masters-toernooi in Chengdu. Dat was even wennen, maar bleek achteraf de toegangspoort tot een succesvolle tweede carrière. Met Liman verbleef hij negen maanden in China om daar te trainen en een Chinees 3x3 programma te helpen opzetten. In 2019 pakte Kovacevic zijn eerste grote 3x3 prijs door met Liman de World Tour in Debrecen te winnen.

Zo werd 3x3 dus zijn nieuwe passie. “Het mooie aan 3x3 is de grote hoeveelheid energie die je in zo’n wedstrijd moet stoppen, fysiek en mentaal. Tien minuten lijkt kort, maar het is loodzwaar. En wat je vooral niet moet doen is in een slechte beslissing of actie blijven hangen. Je moet meteen door. Een korte termijn geheugen is hier een fijne eigenschap. 3x3 is a game of moments, maar constant stress. Dat is het grote verschil met 5-5. Daar heb je zulke momenten, waar bij je de lat mentaal hoger moet leggen, maar een paar keer in een seizoen. Daar kun je als het even niet loopt, een paar minuten op de bank gaan zitten. Die tijd is er in 3x3 niet. Er is maar één wissel, je hebt geen coach tijdens de wedstrijd. Je speelt voortdurend op de toppen van je kunnen en moet buiten adem steeds de goede beslissingen zien te nemen.”

Kovacevic vertelt gepassioneerd. Ook over zijn verhuizing van Team Liman naar Team Amsterdam, waartoe hij zelf het initiatief nam. “Ik kende de jongens van Team Amsterdam al goed, want tijdens de internationale toernooien breng je veel tijd met elkaar door en praat je over van alles en nog wat; niet alleen over basketball, maar over alles in het leven. Bij Team Liman was ik de vijfde man, nooit zeker van mijn plek. Ik zocht een nieuwe uitdaging, dus heb ik Aron Royé gebeld om te horen wat hun toekomstplannen waren, toen Sjoerd van Vilsteren en Jesper Jobse besloten te stoppen. Zo is het balletje aan het rollen gegaan. Iedereen rond het team was meteen positief.”

Hij zegt in een warm bad terecht te zijn gekomen. “A healthy situation voor mij. Iedereen is ontzettend aardig. Aron en Dimeo van der Horst zijn de jongens met ervaring, Arvin, Jessey en Ross Bekkering de nieuwe mannen die er veel energie stoppen. Ik zou ze ook geen nieuwelingen willen noemen. Het zijn jongens die in een sterke competitie en de nationale 5-5 ploeg hebben gespeeld. Ze verleggen hun grenzen. Arvin geeft ons scherpte, aanvallend en verdedigend. Hij is een speler die structuur brengt. Niet voor niets werd hij in Doha, waar we met Team Amsterdam de World Tour wonnen, gekozen tot MVP. Jessey pakt zijn kans en wordt elke dag beter in een voor hem nieuwe game. En wat Julian Jaring laat zien, verbaast mij niet. Ik praat veel met hem over zijn rol. Hij is de ideale role player voor deze ploeg. Een belangrijk wapen.”

De sympathieke Serviër ziet zijn meespelen bij Team Amsterdam op de World Tour en bij TeamNL op de United League Europe als een ‘win-win situatie. “Servië is al geplaatst voor de Olympische Spelen in Tokyo, maar ik knok voor mijn eigen plek in de nationale ploeg. We zullen zien. Onlangs bij een landentoernooi in Novi Sad, waar we met twee teams van vier spelers meededen, ging het goed. Spelen voor Team Amsterdam geeft me mede de kans om mezelf te bewijzen en in de kijker te spelen. En ik help zo de Nederlanders bij het verwezenlijken van hun olympische droom. Ze kunnen een goede selectie op de been brengen die bij de OKT’s een lastige tegenstander gaat zijn.”

Het leven in Amsterdam bevalt hem goed. Kovacevic was er een paar jaar geleden al een keer als toerist en viel toen meteen voor de levendige ‘vibe’ van de Nederlandse hoofdstad. “Ik heb een fiets waar ik de hele stad mee doorkruis, dat hoef je in Belgrado niet te proberen. Ik geniet daar enorm van en kijk nu al uit naar het moment dat de terrassen open zullen gaan.” De FIBA 3x3 World Cup op het Museumplein in 2019 heeft hij niet van dichtbij meegemaakt. “Toen zat ik met Liman in China, maar ik kan me voorstellen dat het een geweldig evenement is geweest, op die prachtige plek.”

Tot slot nog de vraag wat Maksim Kovacevic toevoegt aan Team Amsterdam/Team NL. “Ik geef altijd honderd procent, ik ben geen quitter, vaar op mijn killer instinct. Ik pak mijn verantwoording, probeer altijd scherp te zijn. Dat alles heeft mij hier gebracht en daar kan ik alleen maar heel blij mee zijn.”