Olympische droom brengt Arvin Slagter naar 3x3

Luister hier naar het hele interview. De tekst gaat door onder de video.

Hoe bevalt 3x3 tot nu toe?
"Tot nu toe goed. Het is wel echt anders. Ik doe het natuurlijk ook nog maar relatief kort, in vergelijk met mijn carrière hiervoor. Maar het is een mooie overgang.
Ik moet vooral wennen aan het fysieke aspect; wat wel en wat niet mag. Ik was altijd wel een speler die de randjes opzocht van wat de scheidsrechter toeliet. Die randjes moet ik nu herontdekken. We gaan kijken hoe goed ik kan worden in de korte voorbereidingstijd die we hebben."

Hoe ben je in het 3x3 terechtgekomen?
"Het was een samenloop van omstandigheden. Ik volg het al een tijdje. Zeker toen het olympisch werd trok het mijn aandacht. Ik heb altijd al een olympische droom gehad. Als je realistisch bent, zit dat er in de nabije toekomst voor het 5-5 basketbal niet in. Ondanks dat we met het nationale team hele mooie dingen hebben gedaan, zoals het behalen van deelname aan het EK in 2015 en de reuzensprongen op de FIBA-ranglijst."

Maar wilde je dan niet door bij Donar of een andere DBL-club?
"Ik kwam er niet uit, met verschillende clubs niet. Soms maakte ik beslissingen, soms maakte clubs een beslissing voor mij. Zo kwam het erop neer dat ik zonder contract kwam te zitten. Maar dat gaf weer nieuwe mogelijkheden."

Zoals een olympische droom?
"Zoals een olympische droom inderdaad. Dus zo ben ik zowel sportief als maatschappelijk een nieuwe weg ingeslagen. Het trainen met het 3x3 team en het maatschappelijke werk als prestatiecoach is goed te combineren, maar vraagt wel veel van je."

Had je zusje Zoë er nog een rol in? Die speelt al langer 3x3.
"Het is grappig dat ik nu ‘de broer van' ben, waar Zoë eerder ‘het zusje van’ was. Ik heb natuurlijk veel wedstrijden van haar gezien, maar ik volgde het toen meer op afstand dan nu uiteraard. Maar uiteindelijk is het zelf spelen van 3x3 de beste manier om erachter te komen of het iets is dat bij je past. Op die manier heb ik het langzaam een beetje ontdekt, dat dit een mooie vervolgstap zou kunnen zijn."

Er is naast jou nog iemand toegevoegd. En dat is een bekende van jou; Ross Bekering.
"Dat is zeker een bekende van mij. Ik heb natuurlijk met Ross samengespeeld in Leiden en in Groningen."

Had jij er nog een rol in dat hij erbij kwam?
"Daar heb ik wel een rol in gehad, ja. Ik ben dat 3x3 gaan bestuderen en nagedacht over wat het team mist. Ik keek een wedstrijd van Team Edmonton en zag daar een speler die erg op Ross leek qua postuur. Ik heb altijd contact gehouden met Ross en dacht dat hij misschien wel geïnteresseerd zou zijn. Ik wist dat hij nu studeerde, maar richting het einde ging van zijn studie in Canada ging. Het was voor mij een geval ‘nooit geschoten is altijd mis’, dus ik belde hem op. Toen vertelde ik hem welke droom ik heb en welk traject ik in zou gaan. En zei ik dat er misschien ook een rol was voor hem om daarin aan te sluiten. Zodoende is het balletje gaan rollen."

En hoe gaat het nu binnen het team? Je had natuurlijk Jesper, Aron, Dimeo en Sjoerd al. Heerst er een gezonde concurrentie?

"Ik denk dat er zeker een gezonde concurrentie is. Tot nu toe heeft iedereen onze toevoeging goed opgepakt. Ik denk ook dat er misschien een beetje vraag vanuit de groep was, waar het team zich kon versterken. Ross en ik zijn er dan nu wel bijgekomen, maar dat betekent niet dat we automatisch in het team zitten. We moeten onze plek wel echt verdienen."

Hoe optimistisch zijn jullie?
"We hebben een goede kans hebben om de Olympische Spelen te bereiken. Het zal niet makkelijk worden, maar een kans hebben we zeker. En als we het halen, dan ligt er op de Spelen ook een mooie kans om een goed resultaat te behalen. Maar dit is misschien te ver vooruitgekeken. Het doel is nu om eind maart in India goed te presteren en ons daar te kwalificeren. Mocht dat niet lukken, dan hebben we een tweede kans in Budapest een maand later. Maar ook dat toernooi is van wereldklasse."

Veel succes en we hopen je weer te spreken als jullie gekwalificeerd zijn.
"Dankjewel. Dat hoop ik ook."