Sharon Beld vindt het heerlijk om even te ‘ontbasketballen’

Sharon Beld, 31 lentes jong, is blij met de recent versoepelde overheidsmaatregelen. Ze heeft samen met twee anderen in Amsterdam een praktijk in podotherapie die door de coronacrisis maar sporadisch open is geweest de voorbije weken. “Voor de meest noodzakelijke gevallen en heel af en toe om een topsporter te helpen”, zegt Beld. “Ik ga drie keer per week naar de praktijk, maar dat zijn maar korte uurtjes. We zijn nu druk bezig alle verdere voorzorgmaatregelen te treffen, want we zullen bijvoorbeeld met handschoenen en mondkapjes moeten gaan werken.”

Even het geheugen opfrissen. Sharon Beld is de oudste van vier basketballende zussen uit het oosten van het land die hun basketbalopleiding genoten bij eredivisieclub Jolly Jumpers in Tubbergen. Na driekwart seizoen te hebben gespeeld bij het opleidingsteam CTO Amsterdam Vrouwenbasketball maakte Beld haar droom waar en ging als professioneel basketbalster aan de slag bij Conquero Huelva op het tweede Spaanse niveau. Daarop volgden drie seizoenen in de Duitse Bundesliga bij Oberhausen, waarmee ze eenmaal de beker won, waarna Beld weer terugkeerde naar Nederland. In 2018 behaalde de blonde forward met Grasshoppers de landstitel, de allereerste voor de club uit Katwijk, maar ook voor Beld haar eerste prijs in het Nederlandse 5-5 basketball.

Met Grasshoppers veroverde Sharon Beld de landstitel, haar eerste en ook de eerste voor de club uit Katwijk.

Inmiddels had Beld een nieuwe liefde ontdekt: 3x3. Ze maakte de bliksemsnelle opmars van deze nieuwe basketbalvorm van dichtbij mee en was er in 2017 bij toen op het Museumplein in Amsterdam het Europees Kampioenschap 3x3 werd gehouden, een geweldig uithangbord voor de sport. Dat ze samen met Karin Kuijt, Jacobine Klerkx en Loyce Bettonvil brons veroverde, beschouwt Beld nog steeds als het hoogtepunt van haar carrière. “Daar hoef ik geen seconde over na te denken. In je eigen stad, voor eigen publiek, de allereerste 3x3 medaille bij de vrouwen. Geweldig.”

Een jaar later werd Nederland bij het WK op de Filipijnen in dezelfde samenstelling negende, achteraf gezien het laatste grote toernooi voor Beld. “Ik was op een punt gekomen dat ik me afvroeg: wat ga ik doen? Nog twee jaar volle bak door met 3x3 en proberen de Spelen in Tokyo te halen? Met Grasshoppers was ik in 2018 kampioen geworden, wat een geweldige ervaring was. Het was leuk om dat proces met die jonge meiden mee te maken. Maar weer een seizoen de eredivisie en 3x3 combineren zag ik niet zitten. Dat had voor mij geen meerwaarde meer. Ik basketbalde eigenlijk alleen nog omdat ik 3x3 zo leuk vond.”

Sharon Beld op het Museumplein in Amsterdam in actie als 3x3 international bij de FIBA 3x3 Europe Cup in 2017.

“Ik had inmiddels ook al de praktijk erbij, al met al een behoorlijk druk leventje”, vervolgt Beld. “Ik heb toen hardop gezegd dat ik wel door wilde gaan met 3x3, maar alleen als er een fulltime programma op weg naar Tokyo zou komen, voor mij de sleutel tot succes bij de Spelen. Op dat moment was ik daar te vroeg mee. Er was bij de vrouwen één grote selectie voor 5-5 en 3x3, de focus was niet volledig op 3x3 gericht. Ik stond voor de keuze: ga ik het zo nog twee jaar volhouden? Dat gevoel had ik niet. Toen heb ik het besluit genomen om te stoppen.”

Ze weet dat er vorig jaar alsnog een fulltime 3x3 programma aan de vrouwenkant is opgetuigd en nu de Olympisch Spelen door de wereldwijde coronacrisis is uitgesteld, zou je kunnen denken dat Beld misschien wel weer aan het twijfelen is gebracht. “Nou, nee hoor”, zegt ze resoluut. “Ik ben helemaal heel blij met mijn leven zo.”

Jesper Jobse, levenspartner van Sharon Beld, trots poserend met dochter June.

Want Beld is inmiddels moeder. Samen met haar levenspartner, 3x3 international Jesper Jobse, heeft ze een dochtertje van ruim zeven maanden. “Ik geniet geweldig van June, ons nieuwe huis in Muiden, de praktijk gaat goed. Nu de Spelen zijn uitgesteld, is Jesper hard aan het nadenken hoe zijn toekomst eruit gaat zien. Ik hoop dat hij zijn droom kan najagen, maar er zijn nog zoveel dingen onduidelijk. En twee mensen in hetzelfde huishouden richting de Spelen krijgen, dat zou heel lastig worden”, lacht Beld.

Of ze basketball mist? “Af en toe. Ik vond 3x3 zo tof. Ik mis de sport, maar alle verplichtingen die bij het beoefenen van topsport horen niet. Je weet wat ervoor nodig is om de top te halen. De wedstrijden zelf, die mis ik wel. Dat is de reden dat je het doet. Maar ik sport nog veel hoor, probeer lekker fit te blijven, zo ben ik nou eenmaal. Er staat inmiddels een verrijdbare basket voor het huis, dus ik kan af en toe nog een balletje gooien. En ik leef mee met Jesper. Zo volg ik 3x3 nog steeds op de voet. Maar eerlijk gezegd vind ik het heerlijk om even te ‘ontbasketballen’.”

Dolblij samen met teamgenoten Karin Kuijt, Loyce Bettonvil en Jacobine Klerx na het historisch brons bij het EK 3x3 in 2017.

Bij Basketball Nederland zijn we voortdurend op zoek naar de mooiste basketbalverhalen over personen, verenigingen en prestaties. Heb je een suggestie voor een onderwerp, mail naar communicatie@basketball.nl.