'Dit is wel iets om nooit meer te vergeten, al had ik liever gewonnen'

Bellen met Janine Guijt is een aangename, maar bijzondere ervaring. Op de eerste vraag van de verslaggever hoe het met haar gaat, antwoordt ze lachend: "Redelijk". Gevraagd naar het waarom, zegt de 26-jarige Katwijkse: "Ik ben zondag tegen Jolly Jumpers hard gevallen en heb nog steeds last van hoofdpijn. Als je dan een hele dag als juf voor de klas hebt gestaan in groep 3 met die kleintjes, is dat best lastig."

Ondanks die val zag Guijt toch nog kans 44 punten te scoren in de met 90-83 verloren wedstrijd tegen Jolly Jumpers. Geen eredivisierecord volgens basketbalhistoricus Jacob Bergsma, want op 20 januari 1962 scoorde Annie Koper-Van Es er 48 voor Blue Stars in de met 171-12 gewonnen wedstrijd tegen Te Werve. En in het seizoen 2006/2007 gooide Okeisha Howard er een keer 46 in voor Matrix Magixx. Maar het is 1 punt meer dan de 43 van Zera Butter voor Binnenland tegen Amazone op 28 maart 2016 en voor de guard van Triple Threat is het een nieuw persoonlijk record. Guijt: "Ik kreeg een appje dat ik in 2015 bij Grasshoppers een keer 32 punten heb gescoord. Dat was ik zelf al vergeten."

Guijt verzilverde 9 van haar 20 schotpogingen, schoot 8 op 11 vrije worpen raak en had 6 op 9 driepunters. Ze tekende ook nog eens voor 4 rebounds en 3 steals. Hoe Guijt aan die 44 punten kwam? "Het ging vanzelf. Ik pakte een paar lekkere schoten, had een paar goede drives met and-one's, dan gaat het lopen. Weet je, ik werk altijd keihard om in de juiste positie te komen. Zondag kreeg ik een paar keer de bal van Katie Bussey die me vrij zag staan. Het grote verschil met eerdere wedstrijden was dat mij driepunters nu wel vielen. Mijn percentage is door deze wedstrijd van 14 naar 25 gestegen. Dat was ook wel nodig", lacht ze.

Toch voelt het dubbel voor Guijt. "Ik had in de wedstrijd niet in de gaten dat ik tegen de 40 aan zat. Superleuk dat ik dit heb bereikt en ik wil de basketball community hartelijk bedanken voor alle leuke appjes en berichten op social media. Natuurlijk ben ik er trots op. Dit is wel iets om nooit meer te vergeten. Maar als ik heel eerlijk ben, had ik liever nul punten gescoord en gewonnen."

Janine Guijt is met haar 26 jaar nog hartstikke jong. Haar basketballoopbaan die bij Grasshoppers begon, voerde haar naar Amsterdam (opleidingsprogramma CTO), Canada (Regina University), Barendrecht (Binnenland), Spanje (Santa Gema), Landsmeer (Lions) en zelfs IJsland, waar ze anderhalf seizoen voor Haukar uitkwam. De 1.73 meter lange guard was er bij toen de Orange Lions in 2015 op het Spaanse eiland Lanzarote historisch brons wonnen bij het Europees Kampioenschap voor vrouwen U20. En met de nationale 3x3 ploeg pakte ze zilver bij het FIBA 3x3 Europe Cup in 2018 in Roemenië.

Waar ze de prestatie van afgelopen zondag rangschikt? "Die medailles met de Orange Lions staan voor mij toch wel bovenaan het lijstje hoor. Medailles win je samen, daar is een teamprestatie voor nodig, waar jij onderdeel van uitmaakt. Ik ga die 44 punten van zondag nooit meer vergeten, dat blijft een goed verhaal. Maar aan die medailles kan het niet tippen."

Nog even terug naar het begin van het telefoongesprek. Guijt is niet langer fulltime basketbalprof. Dit jaar staat ze als onderwijzers voor het eerst voltijds voor de klas in groep 3 van een basisschool in de Amsterdamse wijk Osdorp. "Als gevolg van de coronapandemie heb ik besloten in Nederland te blijven. Qua salaris werd het in IJsland minder en het leek me leuk om aan te sluiten bij Triple Threat, een nieuwe club in de Women's Basketball League die een eigen identiteit wil neerzetten. Het bevalt goed. Ik kan het combineren met les geven. Of ik ooit weer alleen maar fulltime ga basketballen? Dat weet ik niet. Als er iets moois op mijn pad komt, zal ik er in elk geval goed over nadenken. Mijn vriend is een Belg, wie weet..."

Met Triple Threat heeft Guijt dit seizoen pas één compeitieduel gewonnen. De debutant maakt het de gevestigde orde telkens knap lastig, maar komt aan het einde van de wedstrijd steevast nog tekort. Guijt: "We missen op sommige momenten ervaring, vooral in de slotfase als het er op aan komt. We hebben een groep met veel jonge speelsters die moeten wennen aan het niveau van de WBL. Die jonkies trainen twee keer per dag keihard, daar ligt het niet aan. We zullen moeten werken aan ons zelfvertrouwen. Het is te hopen dat Naomi Halman, die nu geblesseerd is, weer snel kan aanhaken. Als dat gebeurt, dan kan er straks in de play-offs nog van alles gebeuren."