‘Een leuke basketballer die een leuke tijd heeft gehad’

Hoe is de liefde voor basketball ontstaan?
“Toen ik drie was kreeg ik al een bal en kleine basket, daar heb ik mijn hele jonge jeugd mee gespeeld. Ik heb geloof één week judo geprobeerd. Ik kwam thuis met de mededeling dat ik het judo wel leuk vond, maar het vechten niet. Op mijn vijfde ben ik bij Argon in Mijdrecht begonnen, waar ik vrienden maakte en met mijn teamgenoten de hele dag aan het basketballen was. Ik vond het een superleuke sport. Ik ben op mijn zestiende in het eerste van Argon gaan spelen. Daar zaten gelouterde oud-eredivisiespelers als Hank Smith, Edwin van der Hart en Frank Kales in. Het was Frank die zei: ‘Moet jij niet eens wat verder gaan kijken!?’. Bij een toernooi met de Nederlandse U18-ploeg in Frankrijk onder leiding van Ben Ponsioen, speelde ik mezelf in de kijker en was er ineens veel belangstelling voor me. Ik zat toen al bij Demon Astronauts in Amsterdam. Toen heb ik Frank gevraagd wat ik het beste kon doen. Peter de Bos, de huidige teammanager van Orange Lions, heeft me vervolgens in naar Spanje gebracht. Samen met mijn ouders ben ik bij Joventut Badalona gaan kijken en ik wist meteen: dit is mijn club. Hier wil ik spelen.”

Wat is de mooiste club waar je voor hebt gespeeld?
“Joventut Badalona. Het is een club met een van de beste jeugdopleidingen ter wereld. Het is het Ajax van het basketball. Bij Joventut breekt er elk jaar wel een speler van 18 jaar door in het eerste team. Als je ziet welke spelers ze hebben voortgebracht: Ricky Rubio, Rudy Fernandez, Raul Lopez, Pau Ribas, jongens die allemaal de NBA hebben gehaald of de Europese top. Hun talenten verspreiden zich voortdurend over Europa en de wereld. In 1994 heeft Badalona de EuroLeague hebben gewonnen. Ik ben er ongelooflijk trots op dat ik deel heb uitgemaakt van die club.”

Henk Norel beschouwt Joventut Badalona als de mooiste club waar hij voor heeft gespeeld.

Wat is de mooiste stad waar je hebt gespeeld?
“Barcelona. Badalona is een voorstad van Barcelona, zoals Amstelveen van Amsterdam. Ik heb er jarenlang gewoond en het is verreweg de mooiste stad van Europa. Elke keer als ik naar Nederland kom, constateer ik weer hoe grijs het hier is. De levendigheid, het aangename klimaat, het lekkere eten, de aardige mensen, ik kan echt geen minpunten bedenken. Ik denk er ook hard over om er in de toekomst een appartement te kopen, waar ik veel hoop te verblijven. Bercelona is een stad waar ik oud zou kunnen worden.”

Wat is de mooiste wedstrijd die je hebt gespeeld?
“Er zijn heel veel mooie wedstrijden. In elk geval de eerste wedstrijd op het Europees Kampioenschap in 2015, waar we ons voor het eerst in 26 jaar voor hadden geplaatst. We wonnen toen van Georgië en zetten daarmee de Nederland weer even op de basketbalkaart. Maar ik herinner me ook een wedstrijd die we met Zaragoza van Real Madrid wonnen en waarin ik 22 punten scoorde en 12 rebounds pakte. Het zijn er veel, moeilijk om er eentje uit te pikken.”

Wie was in die vijftien jaar als prof je moeilijkste tegenstander?
“Dan denk ik toch aan een doorgewinterde Spaanse speler als Felipe Reyes van Real Madrid, iets kleiner dan ik, maar slim en sterk. En de Montenegrijn Bojan Dubljevic van Valencia was ook altijd een lastige tegenstander. Met Amerikanen had ik minder moeite. Ze zijn vaak groot, springen graag en hoog, en zijn boven de ring goed. De meeste Amerikanen zijn snel op hun voeten, maar ook snel van hun voeten af, en dus op die manier uit te schakelen. Je kreeg wel eens block om je oren, maar als dat als je daarna zelf drie keer scoorde, kon ik daar wel mee leven.”

Henk Norel in actie tegen de Georgiër Zaza Pachulia tijdens EuroBasket 2015.

Aan welke club heb je de minst plezierige herinneringen?
“Aan Breogan Lugo waar ik in het seizoen 2018/2019 een contract tekende en wat mijn laatste seizoen in Spanje is geworden. Daar zijn ze geen fan van mij, denk ik. Ik was het seizoen daarvoor bij San Sabastian in het Lega Endesa First Team gekozen. De verwachtingen waren hoog, maar ik raakte al in de wedstrijd geblesseerd en heb welgeteld één minuut gespeeld. De club stond onder druk en is dat seizoen ook gedegradeerd, het was daardoor een moeilijke situatie. Op de dag dat je wordt gepresenteerd slaat de voorzitter een arm om je schouder en halverwege het seizoen praat hij niet meer met je, en krijg je je salaris niet meer. Dat was geen leuke ervaring.”

Zeven duels. Langer heeft je rentree op de Nederlandse velden door de coronacrisis niet geduurd!?
“Ik had het ook liever anders gezien, liever nog vier seizoenen in Nederland om de prijzen gespeeld. Maar ik heb voor mezelf wel een standaard hoe ik wil spelen. En dat gaat met die knie niet meer. Ondanks het feit dat het maar zeven wedstrijden waren, heb ik toch een leuke tijd bij Heroes Den Bosch gehad en we zijn nu aan het kijken of ik bij de club betrokken kan blijven. Ik wil graag iets in het Nederlandse basketball gaan doen. Het is belangrijk om met jonge talentvolle spelers te praten. Wat willen ze? Vaak wordt gedacht dat de weg naar een topteam via Amerikaanse colleges loopt, maar ik heb zelf ervaren dat het ook via Spanje kan. Ik wil mijn ervaringen en ideeën daarover graag delen.”

Hoe moeten we ons Henk Norel als basketballer herinneren?
“Dat maakte me helemaal niet uit. Herinner me zoals je wilt. Ik houd niet vast aan het verleden. Het is aan jullie Doe maar als een leuke kerel die als basketballer een leuke tijd heeft gehad.”