Het leven als basketbalprof in Spanje lacht Natalie van den Adel toe

In Out of Bounds zoekt Basketball Nederland wekelijks (digitaal) contact met landgenoten die in het buitenland spelen. In deze aflevering bellen we met international Natalie van den Adel die bij het Spaanse Duran Maquinaria Ensino Lugo speelt.

Het regent al de hele dag in Nederland als we haar bellen. Dat doet het in Spanje niet, laat Natalie van den Adel weten vanuit haar appartement in Lugo, een vriendelijk stadje in Galicië, in het Noordwesten van Spanje. “Het is hier wel koud, wisselvallig, al een tijdje. Maar de sneeuw die op andere plekken is gevallen, die heb ik hier niet gezien. Mensen denken dat in Spanje altijd de zon schijnt. Nou, dat valt ook wel mee, hoor.”

De in Dordrecht geboren Van den Adel groeide als basketbalster op bij CBV Binnenland in het naburige Barendrecht, waar ze al jong debuteerde in de eredivisie voor vrouwen. Na uitstapjes naar Amerika (Colorado State University) en Frankrijk (Angers) maakte de goedlachse forward in 2014 de definitieve overstap naar het buitenland, naar de Liga Femenina, het hoogste niveau in topbasketballand Spanje. Via Zaragoza belandde ze bij Araski in Vitoria-Gasteiz (Noord-Spanje) en beleefde tussendoor ook nog twee keer een kort Australisch avontuur bij de McKinnon Cougars en Bulleen Boomers.

Corona maakte in maart vorig jaar voortijdig een einde aan haar verblijf bij Araski, waar Van den Adel drie seizoenen speelde. Een afscheid dat haar nog steeds een onbevredigd gevoel geeft. “Ik zag wel aankomen dat het voor mij daar zou stoppen. Ik speel het liefst – om in basketbaltermen te blijven – op drie en bij Araski zat ik tussen de drie en de vier in. Daar hebben we over gesproken. Het leek Araski voor mij goed om te kijken of ik ergens beter tot mijn recht zou komen en meer minuten zou kunnen maken. No hard feelings, we zijn op een goede manier uit elkaar gegaan.”

“Maar het is wel ontzettend jammer dat we het seizoen niet hebben kunnen afmaken”, vervolgt Van den Adel. “Het ging zo heel goed met het team. We speelden op dat moment ons beste basketball in de drie jaar dat ik daar heb gezeten; stonden vijfde en versloegen de nummer vier op de ranglijst in de beker. We waren echt aan het pieken. En ineens stopt dan alles door corona. Ik had in die drie jaar een goede band met iedereen opgebouwd, trainde en coachte er zelfs een meisjesteam. Je wilt je laatste wedstrijd graag voor een volle hal spelen, wetende dat het ook je laatste duel voor de club is. Dat vind ik nog steeds jammer. Ik had liever op een andere manier afscheid willen nemen.”

Maar Van den Adel wil beslist niet als klager overkomen. Ze speelt al sinds oktober vorig jaar weer competitie en inmiddels staat de teller met haar nieuwe club Lugo – twee jaar geleden gepromoveerd naar het hoogste niveau – op 22 duels. Waar na de lockdown in oktober en november de teugels in Spanje werden gevierd, merkt Van den Adel dat de coronamaatregelen in Spanje sinds deze week weer worden aangescherpt. “De afgelopen tijd waren de restaurants en koffiebarretjes – mijn favoriete hang-outs – ’s avonds nog te bezoeken, maar nu mogen alleen nog noodzakelijke voorzieningen na zes uur open zijn. Het wordt weer strenger. Maar ik heb tot nu toe geluk gehad. Toen aan het begin van de pandemie Spanje helemaal op slot ging, zat ik al in Nederland. En toen in september daar de regels werden aangescherpt, vertrok ik weer naar Spanje. Ik snap dat mensen inmiddels coronamoe zijn, maar ik denk dat ik ten opzichte van anderen nog een redelijk normaal leven leid. Ik kan spelen, trainen, fitnessen en mijn favoriete koffietentjes bezoeken. Mij zal je niet horen.”

Bij haar nieuwe club heeft Van den Adel inmiddels haar draai gevonden. Met elf gewonnen en elf verloren staat Lugo zevende op de ranglijst, boven haar oude werkgever. “Waar andere clubs zo hun issues met coronabesmettingen hebben gehad, hebben wij tot nu toe alles nog kunnen spelen. De komende thuiswedstrijd tegen Valencia is het eerste duel dat voor ons niet doorgaat, omdat ze daar een positief geval hebben. Ik voel me hier happy. Het duurde even voordat we als team elkaar hadden uitgevogeld, het was het even zoeken, maar het loopt nu lekker.”

Op 11 februari pakt ze met Lugo de draad in de Spaanse competitie weer op met een uitduel tegen het laaggeplaatste Bembibre. Maar eerst wacht op zaterdag 6 februari in Piestany de wedstrijd van de waarheid tegen Slowakije. Winst op het gastland betekent dat Van den Adel zich met de Orange Lions voor EuroBasket 2021 plaatst, voor het eerst in 31 jaar. Bij verlies wordt het rekenen en hopen dat Nederland bij de vijf beste nummers twee zit. Van den Adel heeft er zin in. “Toen de groepsindeling bekend werd, had ik meteen het gevoel: nu kan het. Geen Spanje, Frankrijk of Zweden als tegenstander. Natuurlijk is er druk, van buiten, in het team zelf. Maar ik vind dat zelf eigenlijk wel leuk. We hebben een goede groep, het klikt onderling. Dit is het moment, nu moet het gebeuren. Ik ben ervan overtuigd dat we het kunnen.”

Tot slot, hoe ziet de basketbaltoekomst van Van den Adel eruit? “Goede vraag. Wat wil ik nog? Daar heb ik de laatste tijd wel over nagedacht. Terug naar Nederland? Daar is het nu nog te vroeg voor. Zolang ik in het 3x3 programma voor Tokyo zit en zolang ik deel uitmaak van de 5-5 selectie, moet ik op het hoogst mogelijke niveau spelen. Ik zit nu al zeven seizoenen in Spanje, de sterkste competitie van Europa. Daar ben ik trots op. Ik zou nog wel een keer een seizoen EuroCup willen spelen, maar als dat niet lukt, voelt dat niet als een gemis. Ik heb tot nu toe een mooie carrière gehad. Dat pakt niemand me meer af.”

Foto's: Carlos Mairat (Lugo), Chris Kunst en fiba.com