Door Luuk von Burg
Er woedde een mediastormpje rondom de Nederlandse Julius van Sauers en zijn teamgenoten Marc Kwedi en David Mpondo. Na berichten dat het trio vanwege racisme heeft moeten verhuizen, stond Van Sauers' telefoon roodgloeiend. “Het is ineens druk, dat kan je wel zeggen, ja", zegt Van Sauers. “Maar ik ben superblij juist met de aandacht. Ik heb alleen maar positieve berichten ontvangen, het gesprek over racisme blijft hierdoor gaande en het politieonderzoek is weer geopend.”
In Out of Bounds zoekt Basketball Nederland wekelijks (digitaal) contact met landgenoten die in het buitenland spelen. In deze aflevering bellen we Julius van Sauers die bij het Schotse Glasgow Rocks speelt.
Bij een basketbalkenner gaat bij de naam Julius van Sauers wel een lampje branden. Hij doorliep meerdere nationale jeugdselecties en was erbij toen de Orange Lions zich kwalificeerden voor EuroBasket 2015. “Maar toen ze naar het EK gingen, werd ik gelijk gekickt”, zegt hij lachend. De 25-jarige Amsterdammer genoot zijn opleiding bij de Amsterdamse Mosquito's, dat later fuseerde met BV Lely en nu onder de naam Apollo Amsterdam door het leven gaat. Er was interesse van teams uit de Dutch Basketball League, maar hij sloeg alle aanbiedingen af en tekende een amateurcontract bij Apollo Amsterdam. Van Sauers: “Ik wilde naar college in Amerika en dan mag je geen prof zijn geweest.”
Van Sauers koos voor de LIU Brooklyn Blackbirds, dat uitkomt op het hoogste collegeniveau. Het eerste jaar kwam hij door blessureleed maar weinig aan spelen toe en werd uiteindelijk een red shirt. Vanaf dat moment ging het alleen nog maar bergopwaarts en vanaf zijn derde collegeseizoen bewees de Amsterdammer zich als vaste waarde voor de Blackbirds.
Zijn eerste profcontract tekende Van Sauers bij het Estse Tallinna Kalev. Dit liep uit op een debakel, want na twee weken werd iedereen ontslagen en ook de coach was er klaar mee. “Dat was inderdaad wel gek, gelukkig was het maar van korte duur daar”, vertelt Van Sauers over zijn twee weken bij de Estse club.
Maar dan gaat de telefoon. Het is Maarten Bouwknecht, iemand die hij al lang kent en waar hij goed bevriend mee is. Bouwknecht vraagt of zijn huidige team, Worcester Wolves, misschien ook wel wat voor hem is. "Waarom niet?", denkt Van Sauers. Het blijkt een match en de kersverse aanwinst van de Wolves komt zijn eerste seizoen als prof goed uit de verf. Vanaf de bank komt hij tot 7,2 punten gemiddeld en Bouwknecht en Van Sauers winnen samen de British Basketball Cup. Het is de eerste bekerwinst in de historie van de club.
Het seizoen erop tekent Van Sauers bij het Schotse Glasgow Rocks. De enige profclub uit Schotland en een laagvlieger in de British Basketball League. “Het voelde als de juiste stap. Hier zou ik een grotere rol kunnen pakken en weer veel kunnen leren”, zegt Van Sauers met een plat Amsterdamse tongval. Maar zowel het team als de thuissituatie van de twee meter lange basketballer kennen een lastige start. De jonge ploeg van Glasgow verliest veel en is nog niet zo competitief als Van Sauers zou willen. Ook verslechtert de relatie met de buren in enkele maanden tijd. “Het begon met een melding van geluidsoverlast. Toen zijn we naar ze toegegaan en hebben we beterschap beloofd en gezegd dat als er iets was ze altijd zouden kunnen bellen”, vertelt van Sauers. “We zijn te gast in Glasgow, we wilden natuurlijk geen problemen met de buren. Maar daarna werden er steeds vaker meldingen gemaakt bij de politie. De agenten kwamen dan en stonden stomverbaasd te kijken, omdat we alleen tv aan het kijken waren.”
Het blijft niet alleen bij de politie bellen, want een aantal keer vinden de drie jonge profbasketballers hun auto met lekke banden. Ook wordt de ruit van de auto ingetikt. “De buurman had een keer kwaad gezegd dat we de auto niet voor de deur mochten parkeren. Sindsdien hebben we hem telkens om de hoek neergezet.”
Als Van Sauers’ vriendin een keer over is, wordt er melding gemaakt bij de politie dat er prostituees over de vloer zijn. Het tweetal wordt van bed gelicht, maar al snel ziet de politie dat er opnieuw niks aan de hand is. “We voelden ons niet meer veilig in ons eigen huis. Ook had de buurman camera’s opgehangen, we kregen het gevoel dat we weggetreiterd werden.”
Niet alleen de bewoners van het appartement worden lastiggevallen. Ook de club en sponsors worden gebeld. De termen black bastards en monkeys vallen en er wordt geëist dat het drietal vertrekt. De club besluit ze voor hun veiligheid over te plaatsen en stelling in te nemen. Dit is voor hen geen burenruzie meer, maar regelrecht racisme.
Van Sauers is blij dat de club achter hen staat. “En niet alleen de club. We hebben heel veel berichten ontvangen van mensen uit Glasgow, dat dit niet hun stad is en dat ze de lelijkste kant van Glasgow hebben gezien.” Ook krijgen de drie veel steun van het thuisfront: “Ik heb heel veel berichten gehad en alleen maar positief. Ik ben er echt superblij mee.” Daarnaast is ook het politieonderzoek heropend en kunnen de buren binnenkort zelf een bezoekje van de politie verwachten.
Van Sauers hoopt de volgende stap in zijn carrière te kunnen maken. Dit seizoen hopen de Glasgow Rocks nog de play-offs te bereiken. “We willen gewoon competitief zijn”, zegt Van Sauers strijdbaar. “Daarna gaan we weer verder kijken. Ik wil graag de volgende stap maken, het liefst naar een club die meedoet om prijzen. Ik hou van avontuur en heb daarom Nederland altijd een beetje vermeden, maar de BeNeLeague klinkt wel interessant. Ook hoop ik snel weer een keer een belletje te krijgen voor de Orange Lions. Ach, we zien het wel. Het enige dat ik kan doen is mijn beste spel op de vloer brengen.”
Deze website maakt gebruikt van cookies. Bekijk onze privacy verklaring.
Stay up to date!
Abonneer je op onze nieuwsbrieven
Het laatste event news en insider informatie voor scheidsrechters en coaches.
Kies je nieuwsbrief