Nicky Hendrix en Triple ThreaT willen voor de prijzen spelen

Triple ThreaT staat na acht wedstrijden op zes winst, twee verlies. De verliespartijen kwamen tegen de nummers één en twee, Grasshoppers en Lions, waarbij alleen de Lions met grote cijfers wonnen. Basketball.nl sprak Nicky vóór het seizoen, maar haar visie blijft dezelfde.

Kun je beginnen met jouw historie in de sport te schetsen?

Ik woonde in mijn jeugd in Nijmegen en begon bij Dragons, wat nu Yoast United is. Daar speelde ik mee bij de jongens. Daarna speelde ik twee of drie jaar bij BAL, in Weert, en vorig jaar werd ik door Triple ThreaT benaderd. Dat voelde als een goede, logische volgende stap in mijn carrière en dat heeft goed uitgepakt.

Dat zag je echt als deel van je basketbalopleiding, die overstap?

Zeker. Overal waar ik speelde heb ik veel geleerd. Bij Dragons leerde ik fysiek met de jongens spelen, bij BAL gaven ze me veel basketbalintelligentie. Ik ben daar ook zelfstandiger geworden, ik ging het huis uit. En bij Triple ThreaT leer ik beter één tegen één aanvallen, en mijn schot is een stuk beter geworden.

Wat is je positie?

Omdat ik gewend was met de jongens te spelen heb ik veel center gestaan, ook al ben ik maar 1.73 meter. De laatste jaren speel ik vooral forward. Soms op de 4, maar ik neig zelf méér naar de 3 of zelfs de 2 positie. In de verdediging ben ik breed inzetbaar: ik kan bijna elke positie en ook bigs verdedigen.

Over Triple ThreaT hoor je ooit: dit is méér dan alleen de vereniging. Voelt dat voor de spelers ook zo?

Het is echt een warm bad. De yell is ‘One Family’, en zo voelt dat ook. Coach Laki bracht dit team vorig jaar bij elkaar en we hebben geluk gehad: we zijn zó hecht, hebben echt een goede band. We trainen niet alleen samen. We zijn er voor elkaar. En iedereen op de club maakt een praatje, voelt zich welkom. Van buitenaf kan ik me voorstellen dat TTT soms heftig overkomt. Het is ook heftig. Maar dan wel op een enorm positieve, warme manier.

Hoe ging vorig seizoen voor jullie?

Veel meiden speelden een dubbele competitie, ook bij de U21. Een paar anderen speelden ook bij OLA. Met de U21 pakten we de beker en het kampioenschap, dat was een topseizoen. Bij de dames waren we best ‘bij elkaar geraapt’ en nog totaal niet ervaren. We kenden elkaar, maar op het veld nog niet. Dat was in het begin van het seizoen een struggle, maar we werden steeds sterker als team, leerden onze rollen beter kennen.

Jonge teams zijn vaak vooral niet constant genoeg. Gold dat voor jullie ook?

Je merkte soms wel die ups-and-downs, ja. Dan ging iets heel goed, maar lukte het ons niet dat te blijven doen. De ervaring om een hele wedstrijd constant te spelen en zelf een paar runs te plaatsen om wedstrijden te beslissen: daar zochten we naar. En dat ging aan het einde van het seizoen steeds beter. We haalden de halve finale en werden dus gedeeld derde.

Hoe kijk je terug op die halve finale tegen Grasshoppers?

We hebben daar niet gedaan wat we wilden doen. Grasshoppers won terecht, zij hebben die ervaring en leiderschap wél. Maar we hadden ze meer tegenstand kunnen bieden en dat gaan we in de toekomst ook doen. Daar heb ik alle vertrouwen in.

Jullie hebben wél een keer van ze gewonnen, aan het einde van het reguliere seizoen. Wat ging er toen goed?

Wij trainen héél vaak. Vier keer ’s ochtends, drie keer ’s middags. Coach Laki zegt dan ook: de voorwaarden voor succes zijn er. We trainen veel en spelen intens, dus we blijven ons ontwikkelen. Tegen Grasshoppers kwamen we vorig jaar al steeds dichterbij. Die dag dat we wonnen geloofde iedereen erin, we vochten, we verslapten niet. Alles ging goed. Maar het was maar één wedstrijd…

Hebben jullie concrete doelen uitgesproken voor dit seizoen?

We willen echt voor de finales gaan spelen. We zijn nog steeds een heel jong team en beseffen dat het moeilijk is. Maar we zitten vol talent, willen hard spelen en steeds beter worden. Met de dubbele competities die veel van ons nog steeds spelen, is dat lastig. Maar we letten nu ook meer op de workload. Wie bij dames veel speelt, zal bij sommige wedstrijden van de U21 misschien wat minder minuten maken. Al blijft de focus altijd op ‘winnen’.

Met wat voor basketball willen jullie je doelen bereiken? Wat is jullie speelstijl?

We willen veel sneller spelen dan we eerst deden. We willen druk op de bal zetten in onze verdediging en met veel discipline spelen, óók door van de bal af veel druk te zetten. We willen snel, goed spel laten zien, goed lezen wat we moeten doen. Dat is dus denk ik het belangrijkste woord: ‘snel’. In verdediging én aanval. Daar willen we om bekend staan.

En individueel voor jou: wat zijn jouw doelen?

Ik wil een steeds prominentere rol in het team en de dames eredivisie hebben. Vorig jaar heb ik wat dat betreft al goede stappen gezet. Maar het gaat vooral ook om het team: we willen voor finales en kampioenschappen spelen.

(foto bij dit artikel van Samuel Mulder - Nicky in actie bij de U21, vorig seizoen tegen Orange Lions Academy)