Nadine Boesaart heeft in 23 seizoenen op hoogste niveau 'er alles uitgehaald'

Het zijn maar cijfers en getallen, maar als je die bij Nadine Boesaart horen op een rij zet, begint het vanzelf te duizelen: op haar 18e gedebuteerd in 2001 bij Landslake Lions in de eredivisie (foto hieronder); 23 seizoenen op het hoogste niveau gespeeld, waarvan 21 in Landsmeer en 2 in Den Helder; in totaal 572 wedstrijden; 5 keer landskampioen, 6 keer de beker gewonnen, 5 keer de Supercup en 4 keer de Final Four.

Bent u er nog? Goed, dan gaan we nog even door: een career high van 25 punten op 10 maart 2004 tegen Perik Jumpers; 11 steals tegen Leiderdorp op 9 oktober 2010; alle 4 de prijzen (Supercup, Final Four, beker en landstitel) in het seizoen 2009/2010; helaas maar 8 duels gespeeld in het seizoen 2010/2011 door een afgescheurde kruisband; en 3 EK-kwalificatiewedstrijden met het Nederlands vrouwenteam in 2016 als slagroom op de taart.

'De agenda is nog niet leeg'

Of ze al in een zwart gat is gevallen? Boesaart lacht als we haar bellen. "Nee hoor, dit weekeinde coach ik ons Vrouwen U18 team weer, dus de agenda is nog niet leeg." Haar laatste wedstrijd was afgelopen maandag de met 66-62 verloren derde wedstrijd tegen Triple Threat in de kwartfinales van de play-offs in de Women's Basketball League. Boesaart kreeg in die wedstrijd geen speeltijd, net als in de eerste twee wedstrijden in de serie. "Dat was wel een zure appel om doorheen te bijten."

"De laatste jaren jaren is het wel eens door mijn hoofd geschoten wanneer het moment zou aanbreken om ermee op te houden", reflecteert Boesaart op haar beslissing om te stoppen. "Maar zo lang ik het mentaal en fysiek aan kon, waarom zou ik dan niet doorgaan. Dit seizoen heb ik minder gespeeld dan gehoopt, zeker ten opzicht van vorig seizoen. Er kwam een andere coach, de club wil verjongen, je weet dat je dat risico loopt. Uiteindelijk kijk ik met veel voldoening terug op mijn basketbalcarrière. Ik heb er alles uit gehaald dat erin zat. Kijk, ik ben niet de beste speelster. Ik moet het hebben van mijn harde werken en ben op die manier altijd belangrijk geweest voor het team. Daar ben ik trots op."

'Lekker tegen een zak aan rammen'

Op de vraag wat haar het meest is bij gebleven al die jaren, antwoordt Boesaart: "Mijn vijfhonderdste wedstrijd in de eredivisie. Dat je dat haalt, is toch wel heel bijzonder. Ook al die kampioenschappen blijven je bij. Maar toch vooral dat ik al die jaren met zulke goede basketbalsters en onder goede coaches heb mogen spelen. En zoveel leuke mensen heb leren kennen door de sport."

"Dat had ik aan het begin van mijn carrière echt niet durven dromen. Je begint als jonkie met twee keer in de week trainen, maar de laatste tien seizoenen was ik in de zomer al bezig om zo fit mogelijk aan het seizoen te beginnen. Daar ben ik door mijn trainer in aanraking gekomen met boksen. Lekker tegen een zak aan rammen. Ik wil gaan ontdekken of ik daar wat meer mee kan gaan doen, nu ik met basketball ben gestopt.":

De in Amsterdam-Noord woonachtige Boesaart werkt in het dagelijks leven in een logistieke en administratieve functie in het bedrijf waar ze is begonnen als horlogemaakster. Nu ze haar basketbalsneakers aan de spreekwoordelijke wilgen heeft gehangen, blijft ze werk combineren met het coachen van de jeugd bij Landslake Lions, inmiddels zo'n beetje haar tweede huis.

'Die drie interlands koester ik'

"Als ik nu teugkijk op die 23 jaar, heb ik er altijd van genoten. In Landsmeer, maar ook in Den Helder, waar ik met open armen werd ontvangen en nieuwe vriendschappen heb gesloten. Dat ik in de latere fase van mijn carrière nog drie wedstrijden in het Nederlands team heb mogen spelen, daar ben ik achteraf ook heel blij mee. Dat was iets wat ik altijd al wilde. Ook al zijn er maar drie, die ervaring koester ik."

Of ze zelf ooit trainer/coach wordt op het hoogste niveau in het Nederlandse vrouwenbasketball, weet Boesaart niet. "Die vraag wordt me wel vaker gesteld. Over die ambitie heb ik nog niet echt nagedacht. Ik heb nu naar mijn zin als coach van het VU18 team en leer veel van Chris van Kampen en Clemens Post met wie ik samen afwisselend het VU21 van Landslake Lions doe. En komende zomer ga ik hoogst waarschijnlijk Laki Lakner assisteren bij de Orange Lions VU18. Daar richt ik me voorlopig op. Stel me de vraag over een paar jaar nog maar eens."