Karin Kuijt en Grasshoppers klaar voor een nieuw seizoen in de Womens Basketball League

Hoe is jouw basketballcarrière begonnen?

Allebei mijn ouders speelden de sport op hoog niveau. Mijn moeder speelde nog eredivisie toen ik klein was, dus ik liep altijd in de sporthal in Katwijk rond. Ik kreeg het met de paplepel ingegoten! Dat, en al mijn vriendinnetjes in de klas speelden. We waren een jaar of zeven, en het groepje van toen is heel lang bij elkaar gebleven.

Is dat automatisch in Katwijk, als je een meisje bent? Dat je maar gaat basketballen?

Nee, helemaal niet. Voetbal en hockey zijn groot hier. Wij hadden toevallig een groepje waarvan de ouders speelden. Maar we hebben vooral ook goede jeugdtrainers en daar begint het mee. Als je een lichting talentvolle spelers hebt en je zet er goede trainers op, dan heb je een grote kans dat ze bij elkaar blijven. Een hechte groep creëren – dat is denk ik de basis van het succes op ons niveau.

Jullie team is dus echt een verzameling van Katwijkse speelsters?

Voor het overgrote deel wel, ja. Eén van ons speelt sinds haar twaalfde hier, een ander is wel import vanuit de promodivisie. Maar je ziet ook bij Landsmeer en Tubbergen (TopKip Lions en Jolly Jumpers) dat zij een groep meiden hebben die al erg lang samenspelen.

Vorig jaar won Katwijk de Supercup, de Final Four, de beker én het kampioenschap. TopKip Lions wist in de finale één wedstrijd te pakken en alleen Lions en Triple ThreaT (Haarlem) wisten gedurende het seizoen punten te pakken tegen de ploeg.

Hoe motiveer je jezelf, nadat je prijzen wint?

In 2023 werden we ook kampioen. Toen bleven sommigen van ons 3x3 spelen in de Pro League, ikzelf ook, om fit te blijven en een balletje te blijven gooien. Wat mij motiveert is de wetenschap dat kampioen worden gemakkelijker is dan kampioen blijven. Vorig jaar gold dat ik nog nooit een back-to-back titel had gewonnen: dat wilde ik voor elkaar krijgen. Maar het voelt voor ons nooit als een zware opgave: dit team heeft het vooral heel leuk samen. Het is niet moeilijk om naar training te komen of al die wedstrijden te spelen.

In het begin van het jaar wonnen jullie alles. En dik. Kun je dan relaxen?

Dat was juist het moeilijkste deel van het seizoen. In januari wonnen we een wedstrijd heel dik van Landsmeer en dan voel je: er komt verval in het team. Het is moeilijk ons op te laden als je telkens comfortabel wint. Dan is het wachten op de eerste nederlaag en die kwam. We verloren van Landsmeer, later van Triple ThreaT. Uiteindelijk is dat alleen maar goed geweest. Dat zette ons op scherp.

Wat is jouw rol in het bewaken van die scherpte?

Ik probeer daar wel verantwoordelijkheid in te pakken, want ik voelde het ook wel door onze vingers glippen. Het helpt als je piekmomenten hebt. De bekerfinale hielp daarom enorm: dat is één game tegen een supergoed team. Maar ik vond het lastig: je kunt wel iets zeggen, maar als het niet zo voelt… Dan kan het moeilijk zijn jezelf en anderen te overtuigen.

Altijd als wedstrijden spannend waren, leek het alsof het derde kwart jullie de winst bracht. Wat is daar de magie?

Ik denk dat we één van de fittere teams in de competitie hadden, in de breedte. Dus teams konden vaak wel een helft met ons mee rennen. Maar als we dat in het derde kwart óók nog deden, konden teams ons vaak niet bijbenen. Dat is ook onze filosofie: we willen fit zijn, stops maken en rennen.

Naarmate het seizoen vorderde lukte het méér teams om Grasshoppers ‘close’ te spelen. In de A-Poule van de WBL kwam met name TopKip Lions vaak dichtbij, en ook in de finale van de beker was het spannend. Toch: aan het eind van de rit was er maar één overduidelijke winnaar van seizoen 2023-2024.

Coach Axel Gouw is naar buiten toe een man van weinig woorden. Wat is zijn stempel op dit team?

Hij voelt heel goed voor het team, maar ook individueel aan wat iedereen nodig heeft. Hij is heel sociaal en de coaches maken voor iedereen een plan dat ervoor zorgt dat iedereen een zo goed mogelijk seizoen heeft. En tactisch heeft hij natuurlijk zijn plannen en hij staat soms ook echt wel op z’n strepen: dit gaan we doen. Maar wat Renate en hem zo goed maken: ze durven juist macht uit handen te geven en ons als spelers veel te laten bepalen. Daar hebben we ook de ervaring voor: op het veld voel je sommige dingen net wat anders en zie je dingen die vanaf de zijkant onzichtbaar zijn. Soms komt ego in de weg, of trots, voor coaches om de regie weg te geven. Zij gaan in overleg met ons. Dat is héél fijn.

Voelen jullie verwachtingen, als titelverdediger?

Iedereen heeft een mening, en daar probeer je jezelf voor af te sluiten. Wij zouden vorig jaar wel eventjes kampioen worden. Maar dat is disrespectvol naar de andere teams, die óók heel hard hun best doen. En het gaat eraan voorbij hoe kei hard wij hiervoor werken. We doen dit niet met twee vingers in de neus. Dus ja, je voelt verwachtingen. Die probeer je langs je af te laten gaan, maar we zitten allemaal op social media. Dus daar moet je voor waken.

Je bent MVP, meervoudig kampioene, international. Het voelt alsof je op je 34e niet veel meer te bewijzen hebt. Maar je plakt er nog een jaartje aan vast?

Ja, zeker! Ik ben hartstikke actief en fitter dan ooit. Ik bekijk het jaar-voor-jaar, maar ik ga er weer helemaal voor en wil ook de kwalificatiereeks met het Nederlands team gewoon meemaken. Ik vind het heel erg leuk om weer aan het seizoen te beginnen.