Door Tiel van den Heuvel
Als een speelster drie of vier keer per week bereid is anderhalf uur heen, anderhalf uur terug te rijden om te gaan basketballen, zegt dat veel over de club. Dat is het verhaal van de 31-jarige Kim Jaasma en Jolly Jumpers uit Tubbergen. “Ik heb me hier vanaf dag één zo enorm thuis gevoeld!”
Hoe begon de basketballoopbaan van Kim Jaasma?
Ik ben ooit begonnen bij Groene Ster, wat nu BV Leeuwarden is. Ik ging naar Donar in Groningen, speelde ook nog even promo bij Groene Uilen en uiteindelijk vier jaar eredivisie bij Martini Sparks. Dit wordt mijn tweede jaar Jolly Jumpers.
Je hebt allerlei teams gezien en komt dan in Tubburgen uit. Dat ligt niet echt om de hoek…
Klopt, het is ongeveer anderhalf uur rijden voor me. Ik had al besloten bij Groningen te willen stoppen en Jolly benaderde me. Ik wist: áls ik nog iets met het spelletje wil doen, moet het nu. Want als ik nu stop is het niet gemakkelijk terug te komen. Ik was nog niet klaar met het spelletje, Jolly Jumpers kwam op mijn pad en ik voelde: ik moet dit nu doen.
Wat is het geheim van de club? Waarom ben je bereid er zo veel tijd in te stoppen?
Je komt hier in een familie terecht. Niet alleen het team: de hele vereniging. Ik heb me hier vanaf dag één zo enorm thuis gevoeld! Ik werd echt met open armen ontvangen, en dat is belangrijk voor me. Basketballen is heel leuk, maar het moet voor mij ook gezellig zijn. Ik moet plezier hebben.
Basketballend gezien: wat voor team is Jolly Jumpers?
Een team dat altijd wil rennen. Of we nu 20 vóór of achter staan: wij gaan hard en geven niet op. Iedereen binnen dit team gunt elkaar alles. En dat is soms een valkuil geweest. Dan gunden we elkaar te veel en bleven we maar passen, als we iemand nodig hadden die opstond. Maar we doen alles samen en die kracht stralen we ook uit.
Toch: het kan ook wel heel fijn zijn om iemand te hebben die met 30 punten de wedstrijd omgooit.
Klopt. Als het spannend werd hadden we soms de neiging elkaar de bal maar door te blijven schuiven. Dan gebeurt er niks. Maar vorig seizoen hebben we stappen gezet. We weten nu beter wat er van ons verwacht wordt, aan wie het de taak is dan een score te maken, een stop te forceren of wat er maar nodig is.
Was dat dé les van 2023-2024? Dat speelsters beter moesten weten wat er van hen verwacht wordt?
Dat denk ik wel. We hebben in het verleden wedstrijden op het laatste moment uit handen gegeven door zulke situaties. Vorig jaar gebeurde dat al minder. We kwamen in de halve finale van de play offs tot game vijf tegen TopKip Lions. Die verloren we denk ik door hun goede tactiek, maar we voelden de verbetering. Ons team stond er wél.
Welk gevoel overheerst na vorig seizoen, waarin er een hele duidelijke top twee was en jullie derde werden?
We zijn trots. Maar dat heeft even geduurde. We baalden enorm van die vijfde game tegen TopKip, al wisten we dat een finale tegen Grasshoppers heel moeilijk was geweest. Vóór het seizoen was de halve finale behalen het doel. Dat hebben we behaald, en méér dan dat. Dus ja, we waren teleurgesteld. Maar we hebben er een goed gevoel over en willen nu meer!
De voorbereiding op dit seizoen moet lastig zijn geweest, met een coach die net voor de start van het seizoen opstapt vanwege persoonlijke redenen.
Klopt. We hadden vier weken lang echt een hele goede voorbereiding en coach viel ineens weg. Dat kwam onverwachts en we moesten het echt even verwerken. Maar we zijn echt wel een team dat veerkracht toont. We leren er ontzettend veel van dat we de voorbereiding nu deels zelf moeten doen, met coach Martijn (assistent Martijn Bos) erbij. Die geeft ons die verantwoordelijkheid ook.
Waren jullie van plan heel anders te gaan spelen?
Ja, best wel. Maar tegelijk: het blijft basketball. Het is niet heel ingewikkeld, wat we doen. Maar de nieuwe coach had een plan en daar stonden we echt heel dik achter. Het voelde als een tactiek waarmee we kampioen kunnen worden, dát gevoel hadden we na vier weken.
Dat klinkt als iets waar een volgende coach op voort moet borduren, toch?
Ja, een nieuwe trainer komt hier in een gespreid bedje. Hij of zij hoeft alleen maar de puntjes op de i te zetten en ons in stelling te brengen. Tegelijk: je weet niet wat de nieuwe coach wil. Wij deden dit, dit en dat, maar misschien komt er wel een heel nieuw plan.
Los van wie er coach wordt: wat zijn de doelen van Jolly Jumpers, dit seizoen?
Het doel is kampioen worden. Natuurlijk, daar doe je het voor! En de beker pakken! Wij willen voor prijzen spelen en vorig seizoen hebben we gezien dat het kan, als we maar gefocust zijn. De mindset is tegenover vorig seizoen veranderd. Wij durfden dit nooit hardop uit te spreken. Ook niet naar elkaar. Maar nu willen we Grasshoppers verslaan en meedoen om de prijzen.
Deze website maakt gebruikt van cookies. Bekijk onze privacy verklaring.
Stay up to date!
Abonneer je op onze nieuwsbrieven
Het laatste event news en insider informatie voor scheidsrechters en coaches.
Kies je nieuwsbrief