Afscheidsinterview Aris-coach Ferried Naciri

Het seizoen eindigde voor Aris Leeuwarden abrupt door het heersende coronavirus. Nadat eerst een speler was geïnfecteerd, greep het virus binnen de selectie om zich heen en besmette meerdere spelers. Coach Ferried Naciri bleef negatief getest, maar moest daarna wel een week lang in quarantaine. Zondagavond 2 mei keert Naciri terug naar België om later in mei nog even een keer ‘na te babbelen’.

Wat was uw overweging om het contract niet te verlengen?

Ik ben hier naar toegekomen met het idee om richting de top vier te groeien. Dat was de doelstelling van de club binnen twee tot drie jaar. Niet dat je de top vier binnengaat, maar dat je wel aansluit. Mijn verantwoordelijkheid was het basketbal naar een hoger niveau te brengen en te professionaliseren, technisch, tactisch en alles daaromheen. Van de club uit was het de bedoeling budgettair te groeien Dat was hun verantwoordelijkheid om alles samen te brengen en volgende stappen te maken.

Zijn er al contacten geweest met andere clubs, bent u benaderd?

Nee, dat niet. De laatste twee weken wordt natuurlijk bekend dat ik ga stoppen omdat bepaalde clubs aan mij gaan vragen wat ik ga doen. Teams in België waar ik dan aangeef, ik ga weer in België wonen, en ik wil ook weer gaan coachen en kijken waar bepaalde openingen zijn, maar er is niks concreets. Gewoon lichtjes zelf de bal opgeworpen en kijken of daar iets van komt.

U bent afgelopen jaar getrouwd, heeft dat ook meegewogen in uw besluit?

Trouwen niet echt. Wat wel de bedoeling was dat het het laatste jaar was dat ik alleen weg zou gaan. Ik ben nu drie seizoenen weggeweest van mijn vriendin destijds en nu mijn vrouw en dat ik na het seizoen terugkwam. De afspraak was wel dat wij na dit jaar weer samen zouden wonen, hetzij in België of waar ik op dat moment zou werken.

U bent een aimabel mens, maar kan ook heel hard zijn?

Ik denk dat er een verschil is tussen naast het veld en op het veld. Naast het veld ben je jezelf als mens en op het veld ook nog steeds, maar dan heb je wel een bepaalde standaard van uitvoering en werken. En die standaard heb je voor jezelf en de mensen waar je mee samenwerkt.

Craig Osaikhwuwuomwan heb je uit de selectie gezet.

Ja, je komt op een punt waar je moet gaan kijken of dingen nog passen binnen een team. Craig is iemand waar ik als persoon geen enkel probleem mee heb. Het is geen slecht persoon, absoluut niet. Ook een heel goede speler die we ook absoluut gemist hebben. Alleen ging hij wat weg van de teamstandaarden en de teamcultuur. Hij ging de weg van zijn eigen persoonlijke doelstellingen. En dat ging zover tot het punt dat je het team moet gaan beschermen en het team voortrekken voor een individu en dat heeft jammer genoeg moeten gebeuren.

Hoe moeilijk was die beslissing voor u?

Toen het op de piek zat, was het een heel gemakkelijke beslissing omdat je weet waar je voor staat en je weet wat je met het team wil en wat voor cultuur je wil hebben. En dat paste op dat moment helemaal niet meer. Natuurlijk, als je iemand al anderhalf jaar kent en vele gesprekken mee hebt gehad en hebt leren kennen, is het niet leuk iemand weg te sturen. Maar, zoals ik al zeg, heb je te maken met een bepaalde standaard en dat heeft niks te maken met hem als persoon. Het heeft te maken hoe hij op dat moment in het team zat en dat dat op dat moment helemaal niet kon en hoe het op die manier ging.

Over welke wedstrijd(en) bent u het afgelopen seizoen tevreden?

Het is lastig. In het begin van het seizoen ben je nog aan het opbouwen en dan weet je dat je nog heel erg moet zoeken. Dan ben je blij dat je wint tegen Almere en Den Haag en dat je tegen Leiden ook competitief bent, terwijl ik denk dat wij daar meer uit konden halen. Daarna is het moeilijk om echt heel tevreden te zijn, omdat er zoveel dingen gebeuren waardoor het niveau niet ligt waar het moet liggen en je continu achter de wedstrijden aanloopt. Een wedstrijd tegen Den Bosch die heel behoorlijk was en voor de rest waren het mindere wedstrijden en daarnaast twee goede kwarten en eens een keer drie goede kwarten. Een aantal wedstrijden waar je deels tevreden bent, maar om te zeggen dat een wedstrijd van begin tot einde geheel top was zoals je die wil hebben, die hebben we niet gehad dit seizoen.

Dit seizoen is mislukt. Kunt u de belangrijkste reden op een rijtje zetten?

Ik denk dat als je het team kijkt dat we gerekruteerd hebben aan het begin van het seizoen, is dat een team waar je mee kunt challengen naar de top vier toe. En dat je tegen elk team competitief kunt zijn. Je hebt natuurlijk Thomas Smallwood die voor ons heel belangrijk was. Een speler die perfect paste in het systeem, ook als persoonlijkheid, zoals Andy Mazurczak afgelopen seizoen ook had en het team voorop zet. Heel rustig is en het team onder controle kan houden met zijn leiderskwaliteiten. Die verlies je en het was heel moeilijk Smallwood te vervangen. Natuurlijk de situatie met Craig, want dan verlies je heel wat op het terrein, maar dat wisten we. Dan nog heb je een team waarmee je heel competitief kunt zijn. Maar dan heb je twee point guards die uitvallen. Eentje die er vier weken uit is en eentje die nooit echt is teruggekomen zoals het moet en dat is heel vervelend. Mukama, die op de pointguard positie moet spelen wat niet zijn positie is, dus je verliest efficiëntie van hem op zijn natuurlijke positie. En dan verlies je ook Mukama door een blessure voor de rest van het seizoen. Uiteindelijk ben je continu aan het spelen zonder drie spelers die een grote impact moeten hebben én kunnen hebben om te winnen.

Wat voor impact hebben de berichten over het onderzoek matchfixing op het team gehad?

Nee, op het team helemaal niks. Dat heeft allemaal te maken met wat er daarvoor gebeurd is. De blessures en de gebeurtenissen daarvoor. Het matchfixing verhaal heeft geen invloed gehad voor ons als team.

Hoe kijkt u terug op twee seizoenen Aris Leeuwarden?

Ik ben in de eerste plaats heel blij dat ik deze uitdaging ben aangegaan. Het was in het begin aanpassen. Heel snel de gebeurtenissen, de blessures en de realiteit dat je daarvoor geen spelers terug kunt krijgen. Dat je spelers op langere termijn kwijt bent. Dat je niet de financiële inbreng hebt daarna om er toch nog iets in te pompen. En om je in een positie te brengen toch nog iets te kunnen winnen. Je moet eigenlijk accepteren dat je een tijd lang alles gaat verliezen, ook al ga je er alles aan doen om er voor te zorgen dat het niet zo is. Maar dan is het mooi dat je na de moeilijke maanden die periode hebt gehad waar iedereen weer samen komt en bijna geen wedstrijd meer verliest. Januari en februari en dan de halve finale van de beker, waarin je speelt zonder Arunas Mikalauskas en Samuel Idowu. En dat ze zonder hen toch nog die finale kunnen halen, waar enkele jonge spelers toch wel die ontwikkeling hebben kunnen laten zien en de vruchten hebben geplukt van die maanden van meer spelen. En dat zij een grote impact hebben gehad op het bereiken van die finale. Dat was het mooie van de afgelopen seizoenen, het harde werken en te blijven investeren van iedereen om toch nog die piek er uit te halen. En dat is wat wat je mist dit seizoen. We hebben een dip gehad en je bent er nooit echt uitgekomen. Ook al heb je hard blijven werken en heb je er alles ingestopt. Niet alleen ik, maar ook de spelersraad. Je wilt er iets positiefs uit halen en dat is niet gebeurd dit seizoen.

Hebben wij in Leeuwarden de echte coach Ferried Naciri gezien?

De echte coach. Het hangt er vanaf wat je daar mee bedoelt. Wat is echt coachen? Uiteindelijk is mijn impact heel klein, tenzij je een competitieve wedstrijd hebt waar kleine beslissingen een grote impact kunnen hebben. Die periodes hebben we denk ik enkel gehad afgelopen seizoen januari en februari en dit seizoen eigenlijk amper. De waarde van een coach zie je als je een competitief team hebt staan. Ik denk dat ik de afgelopen twee seizoenen wel mijzelf ben geweest, altijd, al is je impact op training groter dan in wedstrijden.

Wat is het verschil tussen het Belgische en Nederlands basketbal?

Budgettair is het een groot verschil. Dat zorgt ervoor dat je meer ervaring hebt, meer kwaliteit en meer fysiek vermogen. Dat maakt een heel groot verschil.

U gaat vertrekken uit Leeuwarden, wat gaat u missen?

Wat hier heel mooi is om te wonen, is de natuur en het water en daar houd ik heel veel van. Als je een wandeling maakt, kom je al heel gauw tot rust. Dat je de relaties hebt opgebouwd de laatste twee jaar. Maar je moet verder hè. Maar ik ben niet iemand die heel snel dingen mist. De omgeving is heel mooi en het werk is heel mooi geweest. Wat ik ga missen is het werk op het veld, maar dat hoop ik ook weer op te pikken bij een ander team straks. Ik kijk terug op een mooie, maar wel uitdagende periode.

Hebt u België gemist?

Ik heb niet echt België gemist. Je mist wel de mensen die daar zijn, maar de omgeving en het land niet echt nee.

Zien we coach Ferried Naciri volgend seizoen terug in de BeNeLeague?

Ja, laten we hopen en dat wil zeggen dat ik dan weer een job heb daar. In België heb je maar tien teams en beperkte jobs. Laten we hopen van wel.

Wat vindt u van de Nederlands sportcultuur?

Mijn moeder is Nederlands en ik heb heel veel familie in Nederland. Ik kijk heel veel Nederlands voetbal, heel veel Ajax en het nationaal team. De steun en de achterban daarin is heel mooi. Als je kijkt naar andere sporten, zoals hockey en schaatsen, dan heeft Nederland een heel mooie cultuur. En zoals elk land zijn er bepaalde sporten die er wat uitvallen en basketbal is daar eentje van. Dat heeft te maken met de budgetten, ook wat langetermijnvisie die er moeilijk, maar eigenlijk te weinig is. Alles wat je wil opbouwen, heeft een startkapitaal nodig. Nederland heeft in het algemeen een heel mooie sportcultuur en basketbal valt daar een klein beetje uit als echt grote sport.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Dat ik de afgelopen twee seizoenen genoten heb van alles. Twee seizoenen geleden was het mooie dat je een dip krijgt en ook weer een piek krijgt. En daar gaat het om. Dat je alle emoties meemaakt in een seizoen. Als je hard blijft door werken in een dip, dat er mooie en positieve dingen uit voortkomen. Dat is wat ik dit seizoen gemist heb. Maar ik heb de afgelopen twee seizoenen veel gezien, veel geleerd, veel meegemaakt en uiteindelijk gaat het daar toch om. Dat je elke ervaring die je hebt, dat je daar lessen uit haalt. Dat je daar iets mee doet voor de toekomst. Dat kan na deze twee seizoenen absoluut wel. Zondagavond 2 mei ben ik weg, maar ik kom nog een keertje terug om een afsluitende meeting te hebben met het bestuur. Dan is het weer fulltime België.

Het volledige audio interview is hier te beluisteren.