Door Tiel van den Heuvel
Julian Jaring stopt als 3x3 basketballer bij Team Amsterdam en het Nederlands team. Met (veel) meer dan 100 nationale én internationale toernooien in zijn bagage en drie World Tour-titels, een paar Challengers én brons op een EK op zak houdt het op voor de drukke ondernemer. De World Tour-stop van Shenzhen dit weekend is (voor nu) de allerlaatste. Afscheidsinterview met een icoon uit de sport.
Wat weet je nog van je eerste toernooi? Je zat in een team met de prachtige naam: ‘de Slamdrunks’
Ja! Dat klopt! Dat was in Utrecht, een toernooi met een paar vrienden. Daar ben ik op het laatste moment ingerold. Dat was wel geinig, er deden wel wat goede spelers mee maar dat waren nog niet échte 3x3-teams.
Je hoort dat veel: jongens die voor het eerst meedoen om het er leuk ‘bij’ te doen. Gold dat voor jou ook?
Ja, al was dat niet de directe aanleiding om serieus te gaan spelen, dat kwam later. Ik deed zomaar een keer mee en ben later een keer bij het Olympisch Stadion gaan kijken, bij Streetball Masters. Jard (Schuit) vroeg toen: zou het niet iets voor jou zijn? De maandag erna kwam ik naar training. Vanaf toen ging het snel.
Dat zag ik: je speelde na een paar weken al in een vaste samenstelling.
Ik kwam bij Team Den Haag, en die hadden een vierde speler nodig. Anders konden ze geen toernooien spelen. Dat weekend was de Challenger Den Haag in Scheveningen. Dat was sowieso hilarisch: een toernooi op het strand in Scheveningen. Er stond zó veel wind dat je geen vrije worp kon nemen.
Jaring ging binnen drie weken van 'meetrainen' naar zijn eerste Challenger in China (foto hierboven)
Hoe was de tegenstand daar?
Aron (bondscoach Aron Roijé) speelde daar ook nog als speler, bij Amsterdam. En ik dus bij Den Haag, met Jeroen van der List, Kasper Averink en Matthew van Tongeren. We zijn de poulefase doorgekomen en wonnen in de poule van een profteam. Dat was een verrassing en we werden ter plekke gevraagd om aan een Challenger in China mee te doen. Dat was twee weken later. Ik ging van ‘een weekje meetrainen’ naar ‘mee spelen’ naar mijn eerste internationale toernooi in Hang Zhou, in drie weken tijd.
Heb je vanaf toen altijd in het programma gezeten?
In eerste instantie niet full time, ik werkte daarnaast en had twee banen. Daarvan heb ik er toen wel één opgezegd om 3x3 te kunnen spelen.
Je hebt straks meer dan 100 (116) toernooien gespeeld. Kun je er drie opnoemen die je bij zullen blijven?
Sowieso brons op het EK in Graz, Olympisch Kwalificatietoernooi, toevallig ook in Graz… En de derde… Dat is meer een algemeen ding. Met Team Den Haag wonnen we wat minder dan met Amsterdam. Als je er na de eerste dag uitvliegt zeggen we: je bent toerist, je hebt een dag vrij te besteden. En we hebben best wel leuke tripjes gehad! Je kunt die avond de stad in, je hoeft niet te spelen. En overdag ga je dan leuke dingen doen. In Maleisië zijn we bijvoorbeeld naar Monkey Beach geweest. Wandelen op een eiland met allemaal aapjes.
Voelde dat de laatste tijd als natuurlijke progressie? Als in: dat hebben we gehad, nu zijn we nooit meer toerist.
Gelukkig bijna niet, nee. Dit jaar geloof ik één keer, dat we er na de poules uitlagen. Dat was echt een ramp, daarvoor komen we niet.
Waarom houdt het op voor je?
Andere verplichtingen. Ik heb laatst uitgerekend dat ik 16 uur per week kwijt ben aan training. Daarnaast heb ik een bedrijf, EBP Studio, en dat vereist veel tijd. Als ik niet train ben ik aan het werk. Ik zit nu fulltime in het programma en werk daardoor minder dan mijn compagnon. Die gunt mij alles, maar de afspraak was wel dat ik ná dit jaar meer betrokken zou zijn.
Dan was het besluit misschien ook niet moeilijk.
Nee, en om eerlijk te zijn: ik heb er wel een beetje naar toegeleefd en kijk er nu wel naar uit om meer tijd te hebben voor andere dingen. Ik heb nu al dingen opgepakt waar ik eerst geen tijd voor had. En minder focus: het is mentaal moeilijk je altijd volledig op te laden voor training als werk óók veel van je eist. Gelukkig gaat het bedrijf goed. Dan kun je het jezelf beter veroorloven even weg te zijn.
Julian in actie tijdens de World Tour in de Gashouder, Amsterdam, in 2023.
Met wat voor gevoel kijk je straks terug? Heb je er alles uitgehaald?
Dat is natuurlijk een gevoelige vraag. Maar: Ik kijk met heel veel voldoening terug. Zeven jaar geleden zou ik nooit gedacht hebben dat erin zat, wat ik er nu uit heb gehaald. Ik heb heel de wereld gezien, zo veel trips gemaakt en zó veel mooie momenten op het veld gehad. Ik moet kijken naar wat ik wél behaald heb, in plaats van te focussen op wat ik gemist heb.
Gaan we je nog zien op het veld?
Mogelijk. Niet als prof, maar dat betekent niet dat ik nooit meer wil spelen. Misschien ga ik wel weer 5-tegen-5 spelen. Ik heb ooit geroepen dat ik een jaartje promo (promotiedivisie) wil doen. Dus als er een leuk team is waar ik aan kan schuiven… Waar ik twee keer in de week kan trainen en op leuk niveau kan spelen… wie weet?!
En coach Aron (Roijé) krijgt met blessures in het team te maken… Mag hij bellen?
Hij mag altijd bellen!
Zaterdag 15 november
8.40 uur: Amsterdam – Kanchanaburi K2P
10.30 uur: Amsterdam – Kandava Turiba
Zondag 16 november
9.00 uur: Kwartfinale (bij tweede plaats in poule)
9.45 uur: Kwartfinale (bij eerste plaats in poule)
11.00 / 11.30 uur: Halve finales
12.30 uur: Finale
Deze website maakt gebruikt van cookies. Bekijk onze privacy verklaring.
Stay up to date!
Abonneer je op onze nieuwsbrieven
Het laatste event news en insider informatie voor scheidsrechters en coaches.
Kies je nieuwsbrief