Orange Lion Laura Cornelius zoekt het in Spanje hogerop

De basketbalcarrière van Laura Cornelius is er eentje met sportieve ups en fysieke downs. De sympathieke goedlachse Groningse won in Nederland de Final Four, schreef Nederlandse basketbalgeschiedenis door brons op het EK te winnen met de U20 vrouwen en deed tweemaal mee aan March Madness in het Amerikaanse college basketball. Daar tegenover staat ernstig kruisbandletsel aan beide knieën in 2014 en 2017, maar de laatste twee seizoenen is ze gelukkig van blessures verstoken gebleven.

Haar laatste wedstrijd? Poeh, de 24-jarige guard moet even diep nadenken voor een antwoord op die vraag. Ergens begin maart, denkt Cornelius. Met haar vorige club Zamarat was ze op dat moment in de Spaanse Liga Feminina in een keiharde degradatiestrijd verwikkeld. “We wonnen die wedstrijd na dubbel overtime, waardoor we weer net op de streep stonden en alles in eigen hand hadden. Maar goed, toen viel alles door de coronapandemie stil. De competitie is niet meer afgemaakt, er is geen enkele club gedegradeerd, waardoor er komend seizoen zestien teams actief in zijn op het hoogste Spaanse niveau.”

Toen duidelijk was dat er niet meer gebasketbald zou worden in Spanje, stapte Cornelius op 15 maart snel op het vliegtuig naar Nederland. Ze bracht de eerste maanden tijdens de coronacrisis thuis bij haar ouders in Groningen door. Ze geeft toe dat ze in het begin ‘wel even van de kaart was’. “Ik vond het echt lastig. Wat moet je gaan doen? Wat kun je doen? Je zit thuis, er is geen basketball meer. Ik had in eerste instantie geen idee, en ook even geen zin meer. Van lieverlee heb ik toen langzaam de draad weer opgepakt met krachttraining en door op een veldje te gaan schieten. Ik ben aan mezelf gaan werken. Het voordeel is dat je kunt nadenken over dingen waar je normaal gesproken niet aan toe komt.”

In de maanden dat ze thuis bij haar ouders was, investeerde Laura Cornelius in haar lichaam en fysieke conditie.

Haar eerste basketbalactiviteit in teamverband was het summer window met de Orange Lions, begin augustus in Amsterdam en Amstelveen, een – in de woorden van bondscoach Hakim Salem – ‘opfrismoment’ in de aanloop naar het tweede window van de kwalificatie voor EuroBasket 2021. “Het was heerlijk om iedereen weer te zien en met elkaar op het veld bezig te zijn. Dat heb ik toch het meeste gemist. Dat je met elkaar naar iets toe aan het werken bent, of nou met de club of de nationale selectie is. Eind november spelen we twee belangrijke duels tegen Slowakije en Hongarije, goed om alle neuzen weer de goede kant op te zetten. Fysiek voel ik mezelf erg sterk, ik heb de afgelopen maanden veel in geïnvesteerd in mijn lichaam. Basketball is een contactsport, als team hebben we het in dat opzicht rustig opgebouwd. Het was weer even wennen. Toch pak je met elkaar de draad snel weer op. Basketball is net als fietsen, dat verleer je niet.”

Inmiddels is ze alweer een week terug in Spanje, waar ze het komend seizoen uit zal komen voor Lointek Gernika Bizkaia, dat resideert in Spaans Baskenland. We bellen met Cornelius op haar eerste vrije dag bij haar nieuwe club, terwijl ze bezig is de kust te verkennen. “Het is leuk om hier te zijn. Ik heb een appartement in een dorpje buiten de stad Bilbao, in de bergen. Zamarat, mijn vorige club, zit in Zamora. Dat ligt in het westen van Spanje, meer in de richting van Portugal, in een dorre omgeving. Hier is het ongelooflijk groen, dat viel me als eerste op. Van het platte Groningse land naar de bergen van Baskenland, toch even een overgang. Na zes dagen twee keer per dagen trainen is het lekker om even rond te kijken waar ik terecht ben gekomen. Wat opvalt is dat iedereen een mondkapje draagt, dat is even nieuw. Iedereen leeft hier buiten, dus dan zie je dat meteen overal. Al met al is de eerste indruk prima.”

Met haar transfer naar Lointek Gernika Bizkaia zoekt Cornelius het komend seizoen in Spanje in alle opzichten hogerop.

Met haar nieuwe club doet ze in principe in het weekeinde van 12 en 13 september mee aan de strijd om de Spaanse Supercup, in Bilbao. Normaal is dat één wedstrijd tussen de kampioen en de bekerwinnaar, als aftrap van het nieuwe seizoen. Nu doet de top vier van het niet afgemaakte afgelopen seizoen er aan mee, inclusief Avenida Baloncesta Salamanca. Dat is de regerend bekerhouder en de club waar Emese Hof speelt, collega-international en hartsvriendin van Cornelius, met wie ze de nationale talentenopleiding doorliep en daarna vier jaar samen speelde op college in Miami.

Samen met Hof en drie andere vrienden hield Cornelius in juli een zeilvakantie in Kroatië. Zo ben je samen aan het snorkelen en zo sta je tegenover elkaar op het veld. “Dat moeten we nog even afwachten. De loting moet nog worden verricht, ik weet nog niet zeker of we tegen Emese moeten. Vorig seizoen hebben we ook tegen elkaar gespeeld. We kennen elkaar zo goed, weten precies hoe de ander erin zit. In het veld zijn we tegenstanders, na afloop weer dikke vriendinnen. En het scheelt dat we allebei op een andere positie spelen, al er is altijd een kans dat die lange Hof daar ineens boven je hangt als je naar de ring gaat.”

De reden voor de transfer is een sportieve, zegt Cornelius. “Zamarat was een club die tegen degradatie vocht, Gernika is een club in de top vier, die in de EuroCup speelt. Het is in alle opzichten een stap hogerop. Vooral die deelname aan de EuroCup is voor mijn ontwikkeling belangrijk, want we hebben een poule geloot met twee sterke Franse clubs en waarschijnlijk nog een Spaanse club. Ik hoop dat alles doorgaat, want ik heb al wel gemerkt dat ze hier op sportgebied toch anders met de coronasituatie omgaan, vergeleken met Nederland. Protocollen zijn er niet, dat is dus nog wel even een ding.”