Door Luuk von Burg
Het afgelopen half jaar werd er weinig gebasketbald. Maar toen het weer een beetje op gang begon te komen, besloot Chatilla van Grinsven thuis in Rosmalen te blijven. Ze kreeg verschillende aanbiedingen van Europese topclubs uit Frankrijk, Tsjechië en Turkije, maar koos voor rust. Een tijdelijke pauze, om even bij alles stil te kunnen staan. Nu is de pauze voor even voorbij, want Van Grinsven is in voorbereiding op de aankomende interlands van 12 en 14 november.
Heb je getwijfeld om je beschikbaar te stellen voor de Orange Lions? Je hebt nu ongeveer zeven maanden geen wedstrijd meer gespeeld.
"Ik heb natuurlijk een tijdje stilgezeten, omdat ik een break had genomen. Maar al heel snel merkte ik dat ik het heel erg miste en begon ik weer te trainen met het Nederlands team. Het blijft toch je grote liefde. Dus toen heb ik mezelf weer helemaal beschikbaar gesteld voor de nationale ploeg."
Was die break ook echt nodig?
"Ja. Na al die jaren waarin je continu maar doorgaat. En ook om je lichaam even wat rust te gunnen. Maar het werd ook wel een beetje bepaald voor mij. We werden, net als iedereen, overvallen door het coronavirus. We deden nog mee in de EuroCup en stonden bovenaan in de Tsjechische competitie. Maar toen zei de directeur van de club dat je nog een nacht had om het land te verlaten, als je naar huis zou willen. Toen heb ik binnen twee uur al mijn spullen gepakt en ben ik vertrokken. Vluchten waren er al niet meer, dus ik ben met de trein gegaan.
Door alle coronatoestanden is alles stil komen te liggen en dat was ergens wel heel fijn. Misschien was dit ook wel het juiste moment voor mijzelf om op adem te komen. Ik kon even overal bij stilstaan in plaats van maar alle kanten op te vliegen."
Hoe maakte je je dagen dan vol afgelopen acht maanden? Heb je stiekem een nieuwe passie gevonden?
"Ik ben wel blijven sporten, maar deed dat met een personal trainer om fit te blijven. Maar niks meer in teamverband en geen stuiterende ballen. Voor de rest ben ik meer gaan mediteren en veel met mijn hond gaan lopen door de natuur. Ik had nu ook de tijd om van Nederland te gaan genieten, want normaal als ik hier ben dan is dat maar voor een korte periode en ben je dan alsnog aan het trainen. Op een gegeven moment krijg je dan wel weer de drang om echt iets te gaan doen. Toen heb ik een beetje aan een maatschappelijke carrière gesnuffeld."
Aan wat voor maatschappelijke carrière moeten we dan denken?
"Ik heb bijvoorbeeld biggetjes gered. Ik ben heel actief in dieren- en mensenrechten. Ik probeer me altijd bezig te houden met maatschappelijke thema’s en de politiek, maar dierenrechten is wel echt mijn prioriteit."
Als in, je zou nog wel echt de politiek in willen?
"Ja, eigenlijk wel. Zowel een Non-Government Organisation als een politieke partij lijkt me interessant. Ik wil gewoon heel graag iets terugdoen voor voornamelijk dierenrechten, maar ook voor mensenrechten. Maar dat is wel echt voor na mijn basketbalcarrière."
Toen je aan je pauze begon, wist je toen zeker dat het tijdelijk was? Of had je het idee dat het misschien wel voor altijd zou zijn?
"Nee. Nou ja… Op zich... Moeilijk te beantwoorden. Ik dacht er gewoon niet zo over na. Ik wilde gewoon even tot rust komen. Mijn gevoel zei wel van: dit is niet het einde. Ik wist wel dat ik ooit weer een basketbal in mijn handen zou nemen, maar ik wist nog niet wanneer."
Maar dit kwalificatiewindow kwam er al snel aan. Heb je niet getwijfeld om je hiervoor beschikbaar te stellen?
"Het Nederlands team was altijd belangrijk voor mij en het Europees Kampioenschap zal altijd een doel blijven en dat blijft staan no matter what, totdat ik misschien met pensioen ga. Ik wilde vooral gewoon even niet naar het buitenland in deze gekke wereld en voor de Orange Lions wil ik altijd voor uitkomen. Ik speel al jaren voor het nationaal team, maar ik denk dat wij nu met alle ervaren speelsters en talenten samen kansen hebben. We moeten nu gewoon doorzetten als team om na al die jaren knokken eindelijk echt te laten zien wie het Nederlandse basketball eigenlijk is. Ik bedoel, de laatste keer dat we naar het EK gingen, was nog niemand uit ons team geboren. Daarnaast is het ook een doel voor mij om het Nederlandse basketball meer op de kaart te zetten, binnen Europa en misschien ook wel binnen de wereld. En de mogelijkheid doet zich nu voor om geschiedenis te schrijven. Daar moét ik mijn steentje aan bijdragen."
Jullie spelen straks thuiswedstrijden, maar wel in een lege zaal. Wat denk je daarvan?
"Dat wordt wel heel anders, ja. Het wordt gewoon een kwestie van elkaar oppeppen, publiek of geen publiek. Maar eigenlijk is dat er wel, want de fans kijken mee op afstand. Voor hen moeten we het ook doen. Dat het publiek niet in de zaal zit moet geen rol spelen voor ons om het beste uit elkaar te halen. We moeten gewoon twee keer de winst gaan pakken."
Als jullie twee keer winnen is het ticket voor Women’s EuroBasket 2021 binnen, durf je daar al over te dromen?
"Nee, eigenlijk niet. Wij focussen nu puur op de aankomende wedstrijden. Laten we het eerst maar bewijzen en twee ijzersterke wedstrijden gaan neerzetten. Dat is het enige waar ik aan denk en niets anders."
En na het kwalificatiewindow?
"Ik sta open voor een nieuw buitenlands avontuur, maar ik laat het tegelijkertijd allemaal een beetje op me afkomen. Ik bedoel, we hebben geen idee hoe de tweede helft van dit basketbalseizoen er gaat uitzien. Maar ik ben nu alleen maar gefocust op Oranje, dus dat ga ik lekker erna bekijken."
Deze website maakt gebruikt van cookies. Bekijk onze privacy verklaring.
Stay up to date!
Abonneer je op onze nieuwsbrieven
Het laatste event news en insider informatie voor scheidsrechters en coaches.
Kies je nieuwsbrief