Sander Hollanders hoopt op debuut als A-international, maar 'ik moet constanter worden'

Hoe Sander Hollanders basketballers werd? Dat is een leuk verhaal. Door maar te blijven zeuren bij zijn moeder. Hij wilde als 10-jarige het voorbeeld van zijn oudere broer volgen en ook ‘op basketball’. Zijn moeder gebood Sander eerst maar eens de lay-up van rechts onder de knie te krijgen op de basket in de tuin. Vijf minuten later stond hij alweer bij haar. "Die ik kan al!". Dan maar de lay-up van links. Tien minuten later was Sander weer terug. "Kan ik ook!" En zo werd hij door zijn ouders ingeschreven bij BC Titans in Kerkrade.

“Blijkbaar pikte ik het snel op”, blikt Hollanders terug op zijn basketbaljeugd. Blijkbaar zo snel dat hij na één seizoen Titans al werd gevraagd om mee te komen trainen bij de jeugd van Weert. Eerst nog eenmaal in de week, maar dat werd als snel vijf keer – drie kwartier heen en drie kwartier terug met de auto – waarbij zijn ouders carpoolden met de ouders van een jongen uit Sittard. “Best een opoffering, maar ze deden het graag.”

Wat inmiddels alweer een aantal jaren Basketbal Academie Limburg (BAL) is, heeft Hollanders gevormd als basketballer. “Ik ben een kind van de club, ben daar opgegroeid. Als 13-jarige trainde ik er vijf keer per week, op mijn veertiende stapte ik elke dag om zes uur ’s ochtends in de trein en kwam ik ’s avonds om negen uur weer thuis. Het was basketball, school en basketball. Ik ken daar iedereen, kijk met een goed gevoel terug op mijn jaren daar. De coaches die ik heb gehad, hebben me enorm goed geholpen. Zonder BAL zou ik niet zijn geworden wie ik nu ben.”

Het hoogtepunt in zijn Weert-periode was het winnen van de nationale beker bij de mannen in het door de coronapandemie verstoorde seizoen 2020/2021, waarin hij als speler doorbrak in de hoofdmacht met 14,6 punten gemiddeld en 42,9 procent achter de driepuntslijn. Ook afgelopen seizoen was hij een van de sterkhouders bij de opleidingsclub in Limburg, maar inmiddels is Groningen zijn nieuwe habitat en topclub Donar zijn werkgever. Van zuid naar noord dus. “Ik had wel op mijn gemak door kunnen spelen in Weert, maar als je verder wilt komen moet je weg uit de comfortzone. Om de volgende stap in mijn loopbaan te zetten, moest ik verder. Bovendien liep mijn contract bij BAL af.”

Bij zevenvoudig kampioen Donar tekende Hollanders een tweejarig contract. Tot nu bevalt de overstap hem goed. “Niets ten nadele van Weert, maar ik ben onder de indruk van hoe professioneel alles hier is geregeld. Het ontbreekt ons aan niets. Ik ben goed opgevangen door de club, al verliep het begin van het seizoen rommelig met uiteindelijk het vertrek van coach Matthew Otten. Ik dacht: dat zoiets nou net dit seizoen gebeurt, nu ik hier kom spelen. Maar inmiddels gaat het beter met de ploeg en hebben we opgaande lijn te pakken.”

Hollanders heeft zich opgewerkt tot starter, al moest hij die plek door een wortelkanaalbehandeling vorige week kortstondig afstaan aan de Amerikaan Vernon Taylor. Toch vindt hij zichzelf nog niet constant genoeg, waarmee hij model staat voor het spel van Donar zelf. “Tegen Apollo gooi ik er 19 punten in, maar de volgende twee wedstrijden maar een paar puntjes. Het gaat nog te veel met ups-and-downs. Hoe dat komt? Als jij het antwoord weet, hoor ik het graag. Ik moet constanter worden en afdwingen dat meer plays via mij gaan. Maar goed, ik heb een tweejarig contract, dus er is nog tijd om die stap te zetten.”

Ondertussen verheugt Hollanders zich op de interlandbreak die aanstaande is. De 1.94 meter lange guard is door interim-bondscoach Radenko Varagic opgeroepen voor het derde en laatste window van de kwalificatie voor de FIBA World Cup 2023. Hij maakt deel uit van de laatste veertien en hoopt vurig tegen Georgië zijn debuut als A-international te maken, en anders drie dagen later in de uitwedstrijd in Riga tegen Oekraïne. “Het vorige window zat ik er ook al bij, maar niet bij de wedstrijdselectie. Toch vond ik toen ook al fantastisch om aan het Nederlands team te mogen ruiken. Ik bedoel: ik ben pas 21 jaar. Ik ben gewoon ontzettend blij dat ik erbij zit.”

Bondscoach Radenko Varagic is voor Hollanders geen onbekende, net als assistent-coach Koen van Gerwen. “Nee, dat zijn bepaald geen vreemden voor mij. Ik heb jaren onder Radenko en Koen bij BAL gespeeld en Koen was assistent-coach van de nationale U16-ploeg toen we in 2017 zilver wonnen op het Europees Kampioenschap en promoveerden naar de A-divisie. Twee jaar later heb ik onder Paul Vervaeck en Jeroen van Vugt meegedaan aan het EK U18 in de A-divisie (foto hierboven). Als ik nu zou mogen debuteren als A-international, dan zou dat weer mooie stap verder zijn.”

En nog niet zeker niet het eindpunt. Sander Hollanders heeft maar één ambitie: profbasketballer worden. “Een plan B heb ik eigenlijk niet. Het lijkt me geweldig om als prof in het buitenland te gaan spelen, maar eerst moet ik mezelf bij Donar blijven verbeteren.”

Foto's: Donar, BAL en fiba.basketball