Boaz Mensah begon dit seizoen als assistent-coach bij de Orange Lions Academy. Maar zijn dromen zijn al een tijdje groter dan dat. Kortgeleden kreeg hij zijn visum rond en stapte hij op het vliegtuig naar Amerika. Daar gaat hij, als videoanalist, aan de slag bij de Maine Celtics in de G-leauge. “Ik hoop dat het nog even onwerkelijk blijft,” zegt hij vanuit zijn nieuwe woonplaats. “Want dat betekent dat ik nog altijd besef hoe bijzonder het is.”
Tekst: Merle Lagerberg
Van Amerika naar OLA
Voordat Boaz bij OLA terechtkwam, werkte hij al twee jaar in Amerika bij Boston College. Toen hij terug moest naar Nederland, ging hij hier opzoek naar een passend vervolg. “Ik wilde eigenlijk in Amerika blijven, maar dat kon niet,” vertelt hij. “Toen ben ik in Nederland gaan zoeken naar iets wat bij mij past.”
OLA kwam toen op zijn pad. De assistent-coach vertrok en dus kwam er een plekje vrij. “Ik kende coach Luiz al een beetje. Toen ik bij hem aangaf dat ik geïnteresseerd was, zei hij meteen dat ik al op de radar stond. Dat klikte gelijk. Ik heb een super leerzaam seizoen gehad, en het heeft mij ook gevormd.”
De kans bij Maine Celtics
Een toevallige ontmoeting bracht Boaz in contact met Phil Pressey, nu hoofdcoach van de Maine Celtics. “We leerden elkaar jaren geleden kennen toen hij in Duitsland speelde en een keer in Amsterdam was. Toen hij hoorde dat hij hoofdcoach zou worden, zei hij meteen: ‘Ik wil jou erbij hebben.’”
Wat volgde was een lang proces. “Ons eerste gesprek was al in juni. Maar het duurde maanden voordat alles geregeld was, vooral vanwege het visum. Phil heeft echt gevochten om mij erbij te krijgen. Daar ben ik hem super dankbaar voor.”
Boaz is pas net een paar dagen in Amerika waar zijn focus vooral ligt op videoanalyse: het opnemen, knippen en analyseren van trainingen en wedstrijden. “Hij laat me al dingen presenteren voor de groep. Dat vertrouwen betekent veel.”
Niet te snel normaal
Voor Boaz voelt het avontuur nog als een droom. Ik hoop dat ik het gevoel van ‘wauw, ik zit hier echt’ nog even vasthoud. Ik geniet van alles wat nieuw is. Natuurlijk wil je dat het opgegeven moment wel normaal wordt, dan hoor je hier thuis.”
De aankomende maanden kijkt hij uit naar het reizen, de wedstrijden en het leven in de G-leauge. “We gaan bijvoorbeeld naar Toronto en andere plekken waar ik nog nooit ben geweest. En we spelen ook tegen teams met Nederlandse jongens. Dat maakt het extra leuk.” Zijn doel voor dit seizoen houdt hij nuchter: stap één is blijven.
Jonge coaches
Tot slot heeft Boaz een duidelijke boodschap voor de jongere generatie. “Je moet geobsedeerd zijn door basketbal. Als je het alleen doet omdat het moet, wordt het moeilijk. Maar als je het ook opzoekt op je vrije dag, gewoon omdat je het wil, dan is de kans groot dat je ver komt.”
